Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2024 roku.

Sąd Rejonowy w Golubiu - Dobrzyniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Izabela Bejger

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Barbara Dera

w obecności oskarżyciela - funkcjonariusza Policji -------

po rozpoznaniu dnia 2 września 2024 roku, 14 października 2024 roku

sprawy M. O.

syna M. i L. z domu R.

ur. (...) w D.

obwinionego o to, że: w dniu 19 kwietnia 2024 roku około godziny 13.00 w miejscowości N. (...), gm. Z. umyślnie dokonał uszkodzenia snopka sianokiszonki wykonując prace polowe ciągnikiem rolniczym wraz z gruberem o wartości 350 złotych na szkodę R. L.,

tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw

ORZEKA:

I.  uniewinnia obwinionego M. O. od popełnienia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie czynu;

II.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

M. O. został obwiniony o to, że w dniu 19 kwietnia 2024 roku około godziny 13:00 w miejscowości N. (...) gmina Z. umyślnie dokonał uszkodzenia snopka sianokiszonki wykonując prace polowe ciągnikiem rolniczym wraz z gruberem o wartości 350 złotych na szkodę R. L..

Wyrokiem nakazowym z dnia 27 maja 2024 roku sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, na mocy art. 124 § 1 kw w zw. z art 24 § 1 i § 3 kw wymierzył mu kawę grzywny w wysokości 300 zł oraz na podstawie art. 124 § 4 zobowiązał obwinionego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego kwoty 350 zł tytułem równowartości wyrządzonej szkody.

Obrońca obwinionego M. O. dnia 7 czerwca 2024 roku wniósł sprzeciw od ww. wyroku, tym samym wniósł o rozpoznanie na zasadach ogólnych niniejszej sprawy.

Dowód:

- wyrok nakazowy - k. 25

- sprzeciw obrońcy obwinionego - k. 34

M. O. zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i jurysdykcyjnym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Obwiniony wyjaśnił, iż opisane we wniosku o ukaranie zdarzenie miało miejsce, tj. w tym dniu dokonał uszkodzenia snopka sianokiszonki, jednakże nie było to działanie umyślnym i celowym. Obwiniony podnosił, iż dnia 19 kwietnia 2024 roku wykonywał prace na polu z użyciem grubera, jest to dużych rozmiarów maszyna rolnicza, używana do zrywania powierzchni gruntu. S. z sianokiszonką pokrzywdzonego były ułożone na granicy ich działek rolnych. Obwiniony zaznaczył, iż nie zauważył aby zahaczył snopek maszyną rolniczą, a o zniszczonym snopku dowiedział się od funkcjonariuszy policji, którzy przyjechali na interwencję. Obwiniony przyznał, iż jest w konflikcie z pokrzywdzonym, jednakże nie przyznał aby dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Pokrzywdzony zeznał, iż dnia 19 kwietnia 2024 roku około godziny 13:00 doszło do celowego zniszczenia snopka przez oskarżonego. Mężczyzna zarzucał celowe działanie obwinionemu, potwierdził, że sąsiedzi mają ze sobą konflikt. R. L. zeznał, że M. O. tego dnia nie wykonywał prac polowych, lecz specjalnie przyjechał na pole uszkodzić snopek sianokiszonki. Zeznał, że widział jak uderzał celowo maszyną w snopek. Pokrzywdzony nie zawiadomił policji od razu po zdarzeniu, gdyż musiał pilnie wyjechać, dopiero gdy ocenił straty dokonane przez obwinionego zawiadomił policję.

W niniejszej sprawie świadkiem był funkcjonariusz policji, który został wezwany na miejsce zdarzenia, nie widział on przebiegu przedmiotowego zdarzenia. Funkcjonariusz P. S. zeznał, iż obwiniony nie miał świadomości o zniszczonym snopku sianokiszonki. O uszkodzeniach dowiedział się dopiero, gdy funkcjonariusz go o tym poinformował.

Dowód:

- protokół oględzin – k. 7-11

- fotografie maszyny rolniczej, którą używał obwiniony - k. 42-43

- fotografia uszkodzeń - k. 41

- wyjaśnienia obwinionego M. O. - k. 14-15, 45v.-46

- zeznania pokrzywdzonego R. L. - k. 1-2, 5-6, 46-47

- pismo Komendy Powiatowej Policji w G. (...) wraz z załącznikiem kserokopią notatnika służbowego asp. P. S. – k. 51 – 56

- pismo oskarżyciela posiłkowego wraz z załącznikami – k. 57-61

- zeznania świadka P. S. – k. 63-64

Sąd zważył, co następuje

W ocenie Sądu analiza zgromadzonego w sprawie i ujawnionego w trakcie przewodu sądowego materiału dowodowego pozwala uznać, iż obwiniony swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion wykroczenia określonego w art. 124 § 1 kw.

Należało zaznaczyć, iż dnia 19 kwietnia 2024 roku obwiniony był na miejscu, zdarzenia wykonywał prace polowe ciągnikiem rolniczym wraz z gruberem, dokonał uszkodzenia snopka sianokiszonki, jednakże jego działanie nie było umyślne.

Obwinionemu zarzucono, iż jego zachowanie wyczerpało znamiona wykroczenia określonego w art. 124 § 1 kw, który stanowi, iż ten "kto cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 800 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny”. W przedmiotowej sprawie niewątpliwie doszło do zniszczenia cudzej rzeczy. Obwiniony dokonał uszkodzenia snopka sianokiszonki należącego do pokrzywdzonego, jednakże koniecznym dla pełnej realizacji znamion wykroczenia niszczenia cudzej rzeczy jest zaistnienie u sprawcy właściwej strony formy podmiotowej - umyślności. Wykroczenie określone w art. 124 § 1 kw można bowiem popełnić wyłącznie umyślnie. Stosownie do art. 6 § 1 k.w. wykroczenie umyślne zachodzi wtedy, gdy sprawca ma zamiar popełnienia czynu zabronionego, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia na to się godzi. Zamiar bezpośredni polega na tym, że sprawca chce popełnić czyn zabroniony. Element świadomości polega w jego wypadku na wiedzy o zamierzonym zachowaniu, a element woli - na chęci jego zrealizowania. Sprawca zatem zdaje sobie sprawę, że to co zamierzył, stanowi realizację określonego stanu rzeczy, i chce to osiągnąć (M. B.-K., Umyślność, s. 35). Zamiar wynikowy (ewentualny) polega na tym, że sprawca nie chce popełnienia czynu zabronionego, nie dąży do niego, lecz mając świadomość, że to co czyni, może doprowadzić go do popełnienia czynu zabronionego, godzi się na to. (J. Giezek, w: J. Giezek, Kodeks karny. Część ogólna, 2012, s. 57).

Zdaniem sądu nie sposób było uznać, iż obwiniony celowo i umyślnie dokonał uszkodzenia snopka sianokiszonki. Należało bowiem mieć na względzie fakt, iż o uszkodzeniach dowiedział się od funkcjonariusza policji. Ponadto sąd analizując niniejszą sprawę doszedł do przekonania, iż możliwym jest aby doszło do przypadkowego uszkodzenia przedmiotowego snopka, należało bowiem zauważyć, iż snopki sianokiszonki należące do pokrzywdzonego ustawione były przy granicy działki rolnej pokrzywdzonego i obwinionego. M. O. dnia 19 kwietnia 2024 roku wykonywał prace polowe ciągnikiem rolniczym wraz z gruberem, który jest maszyną rolniczą dużych rozmiarów, tym samym w ocenie sądu mogło dojść do przypadkowego uszkodzenia mienia pokrzywdzonego.

W ocenie sądu toczący się konflikt między stronami nie może być dowodem potwierdzającym winę i sprawstwo obwinionego.

Zważywszy na powyższe, należało stwierdzić, iż w niniejszej sprawie nie było żadnych dowodów, które udowadniały by winię i sprawstwo obwinionego, tym samym sąd uznał, iż M. O. nie popełnił zarzucanego mu czynu i orzekł jak w sentencji wyroku.

Kosztami postępowania Sąd obciążył stosownie do art. 119 § 2 pkt 1 kpw Skarb Państwa.