Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 382/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. Z.

Czyn przypisany - art. 244 kk w zw. z art. 180a kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk - kierowanie pojazdem mechanicznym, samochodem osobowym w ruchu lądowym wbrew zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczonemu prawomocnym wyrokiem sądu oraz wbrew decyzji uprawnionego starosty o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami obejmującymi kategorię B. Czyn popełniony w ramach recydywy określonej w art. 64 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Prowadzenie przez oskarżonego R. Z. pojazdu mechanicznego wbrew:

- zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, orzeczonemu prawomocnym wyrokiem sądu;

- wbrew decyzji właściwego starosty o cofnięciu uprawnień

wyjaśnienia oskarżonego

k. 4-4v.

k. 50v.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zgierzu II K 1075/15

k. 15-16

informacja z Urzędu Miasta Ł. wraz z odpisem decyzji Starosty Ł. o cofnięciu uprawnień i dowodem doręczenia decyzji

k. 24-26

2. Uprzednia karalność oskarżonego wraz z informacją o odbyciu kary pozbawienia wolności

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zgierzu II K 1075/15

k. 15-16

karta karna z K.

k. 54-55

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Stan faktyczny w sprawie nie budził wątpliwości. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zbieżne z ustaleniami oskarżyciela publicznego. Wskazał na okoliczności, w których doszło do prowadzenia pojazdu mechanicznego wbrew zakazowi oraz decyzji starosty o cofnięciu uprawnień. Sąd dał tym wyjaśnieniom wiarę. Depozycje oskarżonego korelują z dokumentacją przedłożoną do akt sprawy.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zgierzu II K 1075/15

Odpis wyroku wskazuje na prawomocne skazanie R. Z. za czyny z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 kk i art. 178a § 1 kk. W powołanym wyroku orzeczono wobec R. Z. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 8 lat (k. 16). Zakaz ten obowiązywał w momencie popełnienia czynu opisanego w akcie oskarżenia w niniejszej sprawie. Sąd nie powziął żadnych wątpliwości co do autentyczności i prawdziwości orzeczenia, brak podstaw do jego zakwestionowania.

informacja z Urzędu Miasta Ł. wraz z odpisem decyzji Starosty Ł. o cofnięciu uprawnień i dowodem doręczenia decyzji

Dokumentacja przedłożona do akt sprawy stanowi pokłosie prawomocnego skazania R. Z. w sprawie II K 1075/15 Sądu Rejonowego w Zgierzu. Na jego podstawie została bowiem wydana decyzja Starosty Ł. o cofnięciu uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B w ruchu lądowym (k. 25). Odpis decyzji został doręczony R. Z. (k. 26). R. Z. miał zatem świadomość cofnięcia uprawnień, czego zresztą nie kwestionował w swoich wyjaśnieniach.

1.1.1

karta karna z K.

Oskarżony był uprzednio karany za czyny z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 kk oraz z art. 178a § 1 kk, co ustalono na podstawie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (k. 54-55). Fakt ten potwierdza także odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zgierzu w sprawie II K 1075/15, który został dołączony do akt sprawy (k. 15-16). Powzięte informacje nie budzą żadnej wątpliwości.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zgierzu II K 1075/15

Jak już wskazano, w sprawie ustalono, iż oskarżony był uprzednio karany. Do akt sprawy załączono odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zgierzu. W wyroku tym przedstawiono także wyliczenie odbycia kary pozbawienia wolności (k. 16). Na tej podstawie ustalono, iż czyn w sprawie niniejszej został popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

R. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Jak już wskazano, stan faktyczny w sprawie nie stanowił przedmiotu sporu. W trakcie postępowania dowodowego ponad wszelką wątpliwość ustalono, iż R. Z. w dniu 13 marca 2023 roku prowadził pojazd mechaniczny, tj. samochód osobowy marki B. wbrew orzeczonemu prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu w sprawie II K 1075/15 zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 lat, a ponadto prowadził wskazany pojazd mechanicznych wbrew decyzji uprawnionego starosty o cofnięciu uprawnień kategorii B. Oskarżony miał świadomość obowiązywania wobec niego zakazu oraz cofnięcia uprawnień. Mimo tego, zdecydował się na prowadzenie pojazdu mechanicznego objętego kategorią B. Jego czyn wyczerpał w związku z tym znamiona czynów opisanych w art. 244 kk i art. 180a kk. Zważyć trzeba, iż sąd uzupełnił kwalifikację prawną czynu o element powrotności do przestępstwa z art. 64 § 1 kk, o czym uprzednio pouczono strony (k. 82). Oskarżony dopuścił się bowiem czynu w przedmiotowej sprawie w okresie 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 1075/15 Sądu Rejonowego w Zgierzu. Jego czyn z sprawie niniejszej ma charakter umyślny, jest też czynem podobnym do czynu, za który został uprzednio skazany powołanym wyrokiem. Stanowisko takie wyraził także prokurator rejonowy będący autorem aktu oskarżenia (k. 67). Wyczerpanie znamion czynu zabronionego w art. 244 kk i art. 180a kk zostało ocenione w ramach konstrukcji jedności czynu (art. 11 § 2 kk).

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. Z.

I

I

Czyn został popełniony 13 marca 2023 roku, a więc przed zmianami dotyczącymi między innymi konstrukcji recydywy opisanej w art. 64 § 1 kk. Sąd zważył, iż rozwiązanie w tym zakresie, obowiązujące w dacie popełnienia czynu było względniejsze. Stąd też zastosowanie art. 4 § 1 kk. Uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu czynu, sąd po myśli art. 11 § 3 kk i po zastosowaniu art. 37a § 1 kk na mocy art. 244 kk w zw. z art. 34 § 1 i § 1a pkt 1 kk w zw. z art. 35 § 1 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. W przekonaniu sądu orzeczona kara - tak co do rodzaju, jak i wymiaru - jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Orzeczenie kary pozbawienia wolności byłoby w tym wypadku posunięciem zbyt surowym, zwłaszcza, że ze względu na treść art. 69 § 1 kk wykonania tej kary nie można by warunkowo zawiesić na okres próby. Oskarżony składając wyjaśnienia, wskazał, iż jest obecnie osobą bezrobotną, utrzymuje się z oszczędności (k. 3-3v.). W tym wypadku karą najbardziej oddającą zawartość kryminalną czynu, ale i dostosowaną do sytuacji życiowej oskarżonego będzie kara ograniczenia wolności. Jej wymiar, w obliczu uprzedniej karalności za umyślne przestępstwo podobne, nie razi surowością. Dodać trzeba, iż oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę z orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz obowiązywania decyzji o cofnięciu uprawnień. Mimo tego, wystąpił z premedytacją przeciw wskazanym ograniczeniom. Jego postawa wskazuje na brak poszanowania obowiązującego porządku prawnego i zasad współżycia społecznego. Oskarżony nie może w związku z tym liczyć na orzeczenie kary łagodniejszego rodzaju w postaci grzywny. Byłaby to niczym nieuzasadniona gratyfikacja, utrwalająca poczucie bezkarności. Oskarżony musi odczuć, iż łamanie prawa nie może się opłacać i spotkało się z adekwatną, obiektywną, wyważoną karą. Kara ta ma wpłynąć na oskarżonego wychowawczo, skutecznie odwodząc go od popełnienia przestępstwa w przyszłości.

R. Z.

II

I

Na mocy art. 72 § 1 pkt 4 kk w zw. z art. 34 § 3 kk zobowiązano oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej. Oskarżony wskazał, iż jest osobą bezrobotną, co w obliczu orzeczenia obligatoryjnego świadczenia pieniężnego może prowadzić do braku wykonania wyroku w tej części. Oskarżony jest osobą zdrową, zdolną do pracy. Zobowiązanie go do pracy zarobkowej doprowadzi do wywiązania się z zobowiązań finansowych nałożonych w przedmiotowym wyroku. Sąd zważył także, iż wymiar godzin pracy na cele społeczne celowo został ustanowiony na najniższym możliwym poziomie (20 godzin w miesiącu), aby nie kolidowało to z obowiązkiem podjęcia pracy zarobkowej.

R. Z.

III

I

W związku ze skazaniem za czyn z art. 244 kk w zw. z art. 180a kk obligatoryjnym elementem wyroku skazującego było orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych (art. 42 § 1a pkt 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk). Sąd wymierzył wskazany środek karny na okres 2 lat. Należało w związku z tym zważyć, iż orzeczenie zakazu na okres krótszy, tj. na 1 rok nie miało uzasadnienia z punktu widzenia praktycznego oddziaływania środka karnego. Wobec oskarżonego obowiązuje bowiem jeszcze środek karny orzeczony w sprawie II K 1075/15 Sądu Rejonowego w Zgierzu. Będzie on obowiązywał do 9 października 2025 roku. Stąd też orzeczenie tego środka w sprawie niniejszej na 1 rok nie niosłoby za sobą żadnej dolegliwości. Wobec tego orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat jawi się jako niezbędne minimum, wynikające z przestępczej działalności oskarżonego.

R. Z.

IV

I

Na mocy art. 43a § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczenie w tym zakresie miało charakter obligatoryjny. Wysokość świadczenia została określona na najniższym możliwym poziomie, co uwzględnia obecną sytuację zawodową oskarżonego. Obowiązek zapłaty świadczenia stanowi dolegliwość ekonomiczną, która dowodzi braku opłacalności popełnienia przestępstwa.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 627 kpk, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty i obciążając go wydatkami w sprawie w kwocie 40 złotych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia wynik procesu, w którym sprawstwo i wina oskarżonego zostały dowiedzione. Oskarżony winien zatem ponieść koszty procesu. Sytuacja materialna oskarżonego nie nasuwa wniosku, iż ich uiszczenie narazi oskarżonego na istotny uszczerbek w jego utrzymaniu.

1.Podpis