Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 371/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Ł. M.

Czyn przypisany - art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Podpalenie przez oskarżonego Ł. M. pojazdu marki V. (...) stanowiącego własność K. M. i M. S.

zeznania pokrzywdzonej K. M.

k. 3

k. 42v.

k. 114-114v.

nagranie z monitoringu wizyjnego wraz z opisem

k. 41

k. 26

zeznania świadka A. C.

k. 129-130

zeznania świadka K. S.

k. 130-131

dokumentacja fotograficzna

k. 10-13

k. 31-36

informacje Państwowej Straży Pożarnej

k. 125

k. 148

2. dotychczasowa karalność Ł. M.

karta karna

k. 51

odpisy wyroków

k. 53-61

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Ł. M.

art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Fakt braku udziału oskarżonego w podpaleniu pojazdu pokrzywdzonych

wyjaśnienia oskarżonego

k. 113v.

zeznania świadka D. R.

k. 129

zeznania świadka T. C.

k. 130

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania pokrzywdzonej K. M.

Pokrzywdzona nie była naocznym świadkiem podpalenia samochodu marki V. (...) przez oskarżonego. Podała, iż była w przeszłości partnerką oskarżonego, ze związku posiadają dwoje dzieci. Po rozstaniu strony pozostają w konflikcie, oskarżony miał orzeczony zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej, jego władzę rodzicielską nad dziećmi ograniczono. K. M. wskazała, iż w dniu zdarzenia widziała Ł. M. na terenie miasta. Zaznaczyła przy tym, iż po przyjeździe swoim samochodem w rejon apteki przy ulicy(...) zauważyła stojącego nieopodal Ł. M.. Zapamiętała elementy jego odzieży. Oskarżony posiadał wiedzę na temat pojazdu pokrzywdzonej. K. M. rozpoznała również oskarżonego podczas odtworzenia zapisu monitoringu wizyjnego. Jej zeznania sąd uznał za w pełni wiarygodne. Opisują one okoliczności bezpośrednio poprzedzające podpalenie pojazdu. Wraz z pozostałym materiałem dowodowym (przede wszystkim zapisem z monitoringu) układają się w logiczny ciąg zdarzeń. W ocenie sądu przypuszczenia pokrzywdzonej dotyczące sprawcy podpalenia potwierdziły się. Co istotne, o wyważonym charakterze zeznań pokrzywdzonej świadczy treść jej pierwszych depozycji, podczas składania zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Pokrzywdzona nie wskazała wprost na oskarżonego. Zeznała natomiast, iż o możliwym sprawcy podpalenia dowiedziała się od anonimowych osób. Nabrała natomiast pewności co do osoby oskarżonego dopiero po zapoznaniu się z zapisem monitoringu.

nagranie z monitoringu wizyjnego wraz z opisem

Dowodem obiektywnym wskazującym na sprawcę podpalenia jest zapis zabezpieczonego monitoringu wizyjnego. Został on dwukrotnie odtworzony w trakcie rozprawy głównej (k. 114v., k. k. 206). Co niezmiernie ważne, drugie odtworzenie nastąpiło z użyciem

odtwarzacza M. (...), który umożliwia przybliżenie i powiększenie obrazu (k. 206). Na tej podstawie sąd nie ma żadnych wątpliwości, iż do zniszczenia samochodu pokrzywdzonych doszło w wyniku podpalenia, a osobą, która zaprószyła ogień był Ł. M.. Zapis monitoringu został pozyskany z zasobów administrowanych przez Burmistrza Miasta G.. Wiarygodność zapisu ujawniona w trakcie odtworzenia nie może budzić wątpliwości. Sąd zdecydowanie odrzucił przy tym sugestie oskarżonego, iż zapis został "przerobiony" (k. 114v.). Temu też towarzyszył wniosek obrony o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny techniki komputerowej celem ustalenia, czy nagranie zostało przerobione oraz z czego wynika przesunięcie czasowe względem czasu rzeczywistego (k. 119). W obu tezach nie wskazano, na czym oparto wątpliwości co do przerobienia zapisu odtworzonego w trakcie rozprawy. Godzi się w związku z tym wskazać, iż monitoring przekazano w celu uzyskania wiedzy na temat osoby, która ewentualnie dokonała podpalenia pojazdu. W czasie przekazania nie posiadano bowiem jeszcze stuprocentowej pewności co do tego, czy do podpalenia w ogóle doszło. Na nagraniu, po przybliżeniu obrazu i jego powiększeniu, widać Ł. M., który rozlewa/rozpyla na masce samochodu substancję, którą następnie podpala. W wyniku tego wkrótce na masce pojazdu pojawia się płomień, a Ł. M. oraz osoby trzecie, przystępują do jego gaszenia. Poza sporem w sprawie pozostawał także fakt, iż jedyną osobą, która podeszła do pojazdu przed pojawieniem się ognia, był oskarżony. Ł. M. nie kwestionował tego, iż był przy samochodzie, a potem usiłował ugasić płomień. Był zresztą widziany przez osoby, które obserwowały następnie palące się auto, w tym przez K. M. i jej partnera K. S.. W przekonaniu sądu zapis monitoringu ma kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Sekwencja zdarzeń ustalona na podstawie odtworzonego zapisu układa się w logiczne kontinuum - oskarżony podchodzi sam do pojazdu, rozpyla lub rozlewa na jego masce substancję palną, następnie podpala tę substancję, dochodzi do zapłonu widocznego na masce pojazdu, następnie oskarżony usiłuje ugasić widoczny płomień. Czyni to także A. C., a następnie zastęp straży pożarnej. Wracając do zastrzeżeń oskarżonego i obrony w odniesieniu do odtworzonego zapisu, przedstawione twierdzenia nie zostały poparte żadnym rzeczowym, logicznym argumentem. W protokole przekazania zapisu wskazano, iż czas rejestrowany posiada przesunięcie w czasie o 55 minut i 30 sekund (k. 26). Fakt ten nie przesądza przeto, iż nagranie zostało przerobione. Przesunięcie czasowe w stosunku do czasu rzeczywistego nie jest w tego typu zapisach zdarzeniem odosobnionym. Chodzi wszak przede wszystkim o zapis wizyjny, a nie dokładny czas danego zdarzenia. Zapis wizyjny nie budzi wątpliwości. To oskarżony dokonał podpalenia pojazdu pokrzywdzonych. Próby podważenia wiarygodności tego dowodu nie powiodły się. Stanowi on wiarygodne, bezstronne i obiektywne źródło ustaleń w przedmiotowej sprawie.

zeznania świadka A. C.

Świadek nie posiadał wiedzy na temat przyczyny zdarzenia. Na miejsce zdarzenia dotarł w momencie, kiedy samochód już się palił. Co znamienne, świadek wskazał, iż przy aucie widział przede wszystkim oskarżonego (k. 129). Usuwa to wszelkie wątpliwości co do obecności Ł. M. na miejscu zdarzenia. Świadek słyszał dźwięk jakby działającego rozrusznika. W aucie nikogo natomiast nie było. Świadek próbował gasić pojazd. Relację tę sąd uznał za w pełni wiarygodną. Ma ona charakter czysto sprawozdawczy. Świadek wskazał na okoliczności, które zastał po przyjeździe na miejsce zdarzenia. Świadek nie widział momentu pojawienia się płomienia na masce auta, czy też okoliczności prowadzących do powstania płomienia. Wskazał natomiast na wrażenie działającego rozrusznika. Okoliczność tę należy zestawić z informacją, iż w środka auta nikogo nie było. Okoliczność ta wyklucza możliwość "kręcenia" rozrusznika, który jest uruchamiany poprzez kluczyk lub urządzenie go zastępujące. To wymaga obecności w aucie. Rozrusznik, jak sama nazwa wskazuje, służy do rozruchu silnika i pozostałych podzespołów auta. Nawet gdyby zatem pokrzywdzona pozostawiła auto zapalone, to wówczas nie byłoby słychać rozrusznika, który jest aktywny tylko w fazie rozruchu samochodu. Do tego, jak wiadomo, nie doszło. Świadek A. C. wskazał, iż za dwie minuty na miejsce przybył zastęp straży pożarnej. Strażacy nie stwierdzili odgłosu pracy rozrusznika (k. 148). W tym miejscu trzeba dodać, iż ogień trawiący elementy pojazdu mógł wywołać dźwięki np. skwierczących przewodów, elementów plastikowych, wygłuszenia maski pojazdu etc. Być może to doprowadziło do wrażenia działającego rozrusznika. Okoliczność ta nie przesądza o konieczności odrzucenia zeznań świadka. Wyraził on swoje subiektywne odczucia, które nie przekreślają jego relacji.

dokumentacja fotograficzna

Dokumentacja fotograficzna nie była kwestionowana w trakcie procesu. Została ona wykonana po ugaszeniu palącego się pojazdu. Na fotografiach na kartach 10-13 widać wyraźnie płomień, a na zbliżeniach ślady nadpalonych miejsc na masce. Wskazują one na miejsce pochodzenia pożaru. Nieprzypadkowo jest to miejsce, nad którym oskarżony rozlewał lub rozpylał substancję, którą następnie podpalił.

informacje Państwowej Straży Pożarnej

Sąd uzyskał informacje dotyczące możliwej przyczyny zdarzenia. Wskazano w nich, iż możliwą przyczyną pożaru było zwarcie instalacji elektrycznej. Zastrzeżono przy tym, iż jest to wstępna i przypuszczalna przyczyna zdarzenia określona dla celów statystycznych i nie musi to być rzeczywista przyczyna zdarzenia (k. 125). W świetle dowodów zebranych w sprawie należało ustalić, iż w istocie przyczyna zdarzenia była inna. W momencie akcji gaśniczej nie było jeszcze mowy o podpaleniu pojazdu. Ujawniono to dopiero później, na podstawie zapisu monitoringu. Przekonuje z kolei treść drugiej informacji, według której podczas akcji gaśniczej nie ujawniono pracy rozrusznika (k. 148). Sąd nie znalazł podstaw, aby tę informację zakwestionować.

zeznania świadka K. S.

Zeznaniom świadka sąd dał wiarę. Świadek odnotował obecność oskarżonego na miejscu zdarzenia. Wskazał, iż wyglądało to jakby ktoś oblał maskę i podpalił. Spostrzeżenie to pokrywa się ze śladami ujawnionymi na masce po ugaszeniu płomienia (k. 12-13). Świadek także słyszał dźwięk pojazdu, ale akcentował iż na masce było widać ślady oblania i podpalenia (k. 130). Aktualny w tym miejscu pozostaje komentarz odnoszący się do oceny zeznań świadka A. C..

1.1.1

karta karna

Oskarżony był wielokrotnie karany, dobywał karę pozbawienia wolności, co ustalono na podstawie informacji z Krajowego Rejestru Karnego. Była to okoliczność bezsporna.

odpisy wyroków

Z. w aktach sprawy orzeczenia pozwoliły na ustalenia dotyczące uprzedniej karalności oskarżonego. Oskarżony był karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, odbywał karę pozbawienia wolności. To prowadziło do ustalenia warunków tzw. recydywy z art. 64 § 1 kk.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnieniom oskarżonego sąd nie dał wiary. Stoją one w ostrej sprzeczności z ustaleniami dokonanymi przede wszystkim na podstawie zapisu monitoringu wizyjnego, który w obecności oskarżonego został odtworzony. Oskarżony nie kwestionował, iż był obecny na miejscu zdarzenia. Usiłował gasić palące się auto. Nie wspomniał natomiast, iż przed pojawieniem się ognia podszedł do pojazdu i rozlewał/ rozpylał nad nim jakąś substancję. Wkrótce potem na masce pojazdu pojawił się ogień. Zdaniem sądu nie jest to zbieg okoliczności. Próby sugestii co do przerobienia monitoringu lub ewentualnego samozapłonu pojazdu zupełnie nie przekonują. Pokrzywdzona wskazała, iż wyłączyła samochód po przyjeździe. Niezrozumiałym jest, dlaczego miałaby je zostawić z zapalonym silnikiem skoro nie zamierzała nim już nigdzie jechać. Dociekania w tym zakresie nie prowadziły do żadnych logicznych wniosków.

zeznania świadka D. R.

Zeznania tego świadka nie wniosły nic istotnego do sprawy.

zeznania świadka T. C.

Zeznania tego świadka nie wniosły nić istotnego do sprawy.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

Ł. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze przedstawiony materiał dowodowy w sprawie, sąd uznał oskarżonego Ł. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony podpalił pojazd pokrzywdzonych, doprowadzając tym samym do jego uszkodzenia. Było to działanie umyślne, oskarżony polał/rozpylił na masce pojazdu substancję, którą następnie podpalił. Nieprzypadkowo też dokonał spalenia akurat tego pojazdu spośród kilkunastu stojących na parkingu. Wiedział, iż jest to pojazd jego byłej partnerki, z którą pozostawał w ostrym konflikcie. Jego zachowanie wyczerpało znamiona czynu z art. 288 § 1 kk, penalizującego uszkodzenie cudzej rzeczy. W tym zakresie sąd podzielił wnioski oskarżyciela publicznego co do kwalifikacji prawnej czynu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. M.

I

I

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, sąd na mocy art. 288 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności. W przekonaniu sądu kara ta - tak co do rodzaju, jak i wymiaru - jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony działał umyślnie. Podpalił pojazd byłej partnerki, z którą pozostawał w konflikcie. Był to akt złośliwy i zarazem szalenie niebezpieczny. Nie trzeba wielkiej wyobraźni by wskazać, iż stwarzał realne niebezpieczeństwo dla mienia i ludzi przebywających w pobliżu miejsca zdarzenia. Wydaje się zresztą, iż ostatecznie oskarżony odczuł obawę przed możliwymi konsekwencjami swojego występku. Przystąpił bowiem do gaszenia ognia. Orzeczona kara ma charakter bezwzględny. Wzgląd na przestępczą przeszłość oskarżonego i działanie w warunkach recydywy, nie pozwala na postawienie wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Tylko kara o charakterze izolacyjnym jest w stanie przynieść efekty z zakresu resocjalizacji i prewencji indywidualnej. Stanowi zarazem czytelny sygnał, iż naganne, niebezpieczne zachowanie oskarżonego spotkało się ze sprawiedliwą, surową reakcją ze strony sądu. Kara wolnościowa potęgowałaby wrażenie bezkarności. Sąd miał zarazem na uwadze postawę oskarżonego podczas procesu. Wbrew oczywistym dowodom obciążającym Ł. M. prezentował nieprzejednaną postawę, odrzucając kierowany wobec niego zarzut. W jego zachowaniu nie ujawniono choćby krzty skruchy. Oskarżony nie przeprosił za wywołane zdarzenie. W ocenie sądu jest on osobą głęboko zdemoralizowaną i bezwzględną.

Ł. M.

II

I

Na mocy art. 46 § 1 kk zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych kwoty 3.000 złotych. Swoim zachowaniem oskarżony doprowadził do powstanie szkody w takiej wysokości. Skoro tak to nie może dziwić konieczność zapłaty takiej kwoty na rzecz pokrzywdzonych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie realizuje postulat sprawiedliwości naprawczej.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 627 kpk, zobowiązując oskarżonego do zapłaty kwoty 180 złotych tytułem opłaty oraz obciążając go wydatkami w sprawie w kwocie 70 złotych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia wynik procesu, w którym wina i sprawstwo zostały dowiedzione. Brak przy tym podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów. Oskarżony pracuje, osiąga stały dochód, Zapłata kosztów nie narazi go na istotny uszczerbek w utrzymaniu. W punkcie III orzeczono także o kosztach obrony z urzędu, które nie zostały opłacone.

1.Podpis