Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 364/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. P.

Czyn przypisany - art. 207 § 1 kk, psychiczne i fizyczne znęcanie się nad żoną H. P..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Fizyczne i psychiczne znęcanie się oskarżonego nad żoną H. P.

zeznania pokrzywdzonej H. P.

k. 94

k. 3-3v.

zeznania świadka P. P.

k. 94

k. 41v.

zeznania świadka D. R.

k. 95

k. 20v.

zeznania świadka D. P.

k. 101v.

k. 23v.-24

protokoły badania na zawartość alkoholu

k. 16

protokoły z posiedzenia grupy diagnostyczno-pomocowej

k. 63

k. 69

fragment niebieskiej karty (część D)

k. 64-66

fragment niebieskiej karty (część C)

k. 70-72

notatki z posiedzeń zespołu interdyscyplinarnego

k. 75

k. 77-78

fragment niebieskiej karty (część A)

k. 81-83

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

B. P.

Czyn przypisany - art. 207 § 1 kk, psychiczne i fizyczne znęcanie się nad żoną H. P..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Nieprzyznanie się oskarżonego do fizycznego znęcania się nad pokrzywdzoną H. P.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 93

k. 28

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

zeznania pokrzywdzonej H. P.

Zeznania pokrzywdzonej nie pozostawiają wątpliwości, iż w rodzinie od wielu lat dochodziło do fizycznego i psychicznego znęcania się nad nią przez oskarżonego. Pokrzywdzona przedstawiała przy tym wstrząsający obraz życia codziennego rodziny i różnorakich form znęcania się, począwszy od wyzwisk, poniżania, kontrolowania, wyganiania z domu, rzucania przedmiotami, a skończywszy na licznych formach przemocy fizycznej. Podkreśliła przy tym, iż oskarżony od wielu lat nadużywa alkoholu, pod jego wpływem agresja oskarżonego znacznie wzrasta. Zeznania pokrzywdzonej znalazły potwierdzenie w depozycjach dzieci oskarżonego i pokrzywdzonej - D. R. i D. P.. Wskazali oni na długoletni proces znęcania się oskarżonego nad pokrzywdzoną. Do eskalacji konfliktów doszło w ostatnich latach, kiedy to D. P. zaczął stawać w obronie matki.

zeznania świadka P. P.

Pośrednio zeznania pokrzywdzonej oraz świadków powołanych powyżej potwierdzają także zeznania świadka P. P. - funkcjonariusza policji, który uczestniczył w interwencji w domu stron w dniu 13 listopada 2023 roku. Oskarżony był wówczas nietrzeźwy. W obecności policjantów zachowywał się wobec żony agresywnie i wulgarnie, wyzywał ją. W związku z agresywnym zachowaniem, oskarżony został zatrzymany. Odmówił drugiego badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Nie reagował na polecenia policjantów nawołujące do uspokojenia się. Świadek P. P. przekazał także, że w rozmowie z pokrzywdzoną, H. P. mówiła o poniżaniu, i wyzwiskach, a także o przemocy fizycznej. Wskazał na szarpanie, kopanie, popychanie, rzucanie w pokrzywdzoną różnymi przedmiotami (k. 41v.). Sąd dał wiarę tym zeznaniom. Pochodzą one od osoby niezwiązanej ze stronami. Świadek nie miał przy tym żadnego interesu, aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego. Nie miał zarazem żadnych wątpliwości, iż agresorem w omawianym wypadku był B. P.. Oskarżony nawet w obecności policjantów nie był w stanie się opanować. W ich obecności wyzywał żonę, nazwał ją "kurwą" (k. 41v.), krzyczał. Zeznania świadka korelują, jeśli chodzi o opis zachowania oskarżonego, z zeznaniami pokrzywdzonej oraz świadków D. R. i D. P.. Zeznania powyższych osób kreślą obraz zachowania oskarżonego, nie tylko w dniu interwencji policji, ale także od wielu lat, w życiu codziennym rodziny.

zeznania świadka D. R.

Już na wstępie należy zaznaczyć, iż mimo traumatycznych doznań, z jakimi wiązało się uczestnictwo w rozprawie, D. R., córka stron, zdecydowała się na złożenie zeznań. W trakcie zeznania płakała. Świadek nakreśliła przy tym obraz życia rodziny praktycznie od swego dzieciństwa. Podkreśliła, iż to, co pamięta z dzieciństwa cyt. "to było straszne" (k. 95). Wskazała także, że powodem eskalacji agresywnych, brutalnych zachowań ojca był wyjazd świadka z matką do pracy za granicę w 2014 roku (k. 20v.). Oskarżony zarzucił wówczas pokrzywdzonej, że jedzie "się kurwić". Twierdził, że pokrzywdzona go zdradza. Groził, że ją zabije. Wszczynał awantury pod byle pretekstem. Używał wobec niej wyzwisk typu kurwo, szmato, dziwko. D. R. potwierdziła, iż była świadkiem jak ojciec bił matkę paskiem i rękoma. Podczas jednego z takich zdarzeń, wytrącił jej mały palec prawej ręki. W trakcie innej awantury rzucił w pokrzywdzoną salaterką z jedzeniem. Naczynie rozbiło się o ścianę. Świadek podkreśliła fakt nadużywania alkoholu przez oskarżonego. Wskazała, iż ojciec nie liczy się z nikim i z niczym (k. 20v.). Podczas rozprawy głównej świadek wskazała na jeszcze jeden element, który obecnie stanowi ogniwo sporów. Chodzi mianowicie o brata D. P.. D. P. mieszka z rodzicami, cierpi na łagodną odmianę stwardnienia rozsianego. Ojciec zarzuca mu niesamodzielność, sugeruje wyprowadzkę z domu rodzinnego. Matka zaś broni syna (k. 95). Sąd uznał wskazane zeznania za wiarygodne. Potwierdzają one relację pokrzywdzonej. Kreują przy tym obraz oskarżonego jako osoby bezwzględnej i nieznoszącej sprzeciwu. Dodać trzeba, iż zeznania te są wyważone. Świadek dostrzega obecnie problem związany z trybem życia swego brata, wskazuje na problemy z kontrolą ilości spożywanego przez niego alkoholu, de facto obwinia matkę za brak reakcji na ten stan. Jej zeznania są obiektywne, nie zmierzają do celowego, bezpodstawnego obciążenia odpowiedzialnością oskarżonego. Zadają zarazem kłam wyjaśnieniom oskarżonego, który zaprzeczył, aby stosował wobec żony przemoc fizyczną.

zeznania świadka D. P.

Zeznania świadka wpisują się w obraz życia rodziny, nakreślony już wcześniej przez pokrzywdzoną oraz świadka D. R.. D. P. potwierdził fakt długoletniego psychicznego i fizycznego znęcania się nad H. P.. Przytaczanie w tym miejscu jego szczegółowych zeznań nie wydaje się konieczne. Również i w tym wypadku należy podkreślić, iż zadają one kłam wyjaśnieniom oskarżonego w części dotyczącej fizycznego znęcania się nad pokrzywdzoną. Sąd uznał tę relację za wiarygodną. Jest ona zbieżna z depozycjami pozostałych świadków, tworząc z nimi całościowy obraz przedmiotowej sprawy.

protokoły badania na zawartość alkoholu

Protokół badania oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu nie pozostawia wątpliwości, iż podczas wywołanej awantury 13 listopada 2023 roku oskarżony był nietrzeźwy. Wtedy to, zgodnie z zeznaniami członków rodziny, stawał się jeszcze bardziej pobudzony, agresywny. Fakt ten potwierdził policjant obecny na interwencji, który wskazał, iż oskarżony nie reagował na wezwanie do zachowania zgodnego z prawem i obowiązującymi zasadami współżycia społecznego. Treść protokołu nie budzi wątpliwości, badanie wykonała osoba do tego przygotowana, użyty sprzęt posiadał zaś aktualną legalizację.

protokoły z posiedzenia grupy diagnostyczno-pomocowej

Dopełnienie obrazu zdarzeń w przedmiotowej sprawie stanowi dokumentacja związana z ujawnionym faktem przemocy w rodzinie oskarżonego. Lektura przedłożonych protokołów grupy diagnostyczno-pomocowej jednoznacznie wskazuje na występowanie w rodzinie zjawiska przemocy psychicznej i fizycznej. Co znamienne, oskarżony podczas tych spotkań ewidentnie bagatelizował wagę swojego zachowania, nie poczuwał się do winy, uważał, że nie uczynił nic złego. Oświadczenia te - w świetle zeznań członków rodziny oskarżonego - budzą największe zdziwienie. Dają obraz mentalności oskarżonego, który w biciu, szarpaniu, popychaniu, znieważaniu i poniżaniu swojej żony nie widział niczego złego i niepokojącego.

fragment niebieskiej karty (część D)

Do dowodu poprzedniego nawiązuje fragment tzw. niebieskiej karty, w którym zawarto wywiad z oskarżonym. Oskarżony co do zasady odmówił współpracy z organem prowadzącym kartę (k. 64v.) oraz wskazał, iż w swoim zachowaniu nie widzi niczego niepokojącego (k. 65v.). Zapis ten pokrywa się z sądami członków rodziny na temat oskarżonego, który jest osobą nieznoszącą sprzeciwu i bezwzględną. Nie potrafi się zdobyć na krytyczny osąd swojego postępowania i jego destrukcyjnych skutków dla rodziny.

fragment niebieskiej karty (część C)

W aktach sprawy zawarto także fragment niebieskiej karty zawierający wywiad z pokrzywdzoną. Zebrane informacje jednoznacznie wskazują na wieloletni proces znęcania się z użyciem przemocy fizycznej i psychicznej. Relacja tam zawarta koreluje z zeznaniami pokrzywdzonej. Brak zatem podstaw do jej zakwestionowania.

notatki z posiedzeń zespołu interdyscyplinarnego

Także notatki z posiedzeń zespołu interdyscyplinarnego wskazują na układ stosunków w rodzinie oskarżonego. Mowa w nich między innymi o obawie pokrzywdzonej i strachu przez powrotem oskarżonego do wspólnego domu. W zestawieniu z formami przemocy stosowanej przez oskarżonego, strach ten wydaje się jak najbardziej uzasadniony. Sąd miał to na uwadze, decydując o konsekwencjach popełnionego czynu.

fragment niebieskiej karty (część A)

O tym, iż w rodzinie P. dochodziło do znęcania się nad pokrzywdzoną świadczy także treść niebieskiej karty, odnosząca się do ujawnionych form zachowania oskarżonego. Odnotowano w niej, iż oskarżony szarpał, kopał, popychał, rzucał przedmiotami w pokrzywdzoną, groził jej zabiciem, wyzywał, krytykował i poniżał. Wszystkie te formy wymienili już wcześniej członkowie rodziny oskarżonego, choć trzeba wskazać, iż przyznali, że w ostatnim okresie formy znęcania uległy pewnemu złagodzeniu z uwagi na postawę D. P., który zaczął bronić matki.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego dotyczącym formy fizycznego znęcania się nad żoną. W świetle pozostałych dowodów wyjaśnienia te należy uznać za nieudaną próbę umniejszenia odpowiedzialności. O różnorakich formach przemocy fizycznej (rozumianej nie tylko jako uderzanie, kopanie, ale także jako szarpanie, popychanie, rzucanie w ofiarę przedmiotami) mówili zgodnie wszyscy członkowie rodziny oskarżonego. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego nie wytrzymują zatem krytyki i ciężaru pozostałych dowodów. W pozostałym zakresie, tj. dotyczącym psychicznego znęcania się, wyjaśnienia oskarżonego uznać należy co do istoty za wiarygodne. W tym zakresie bowiem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oburza jednak jego motywacja. Oskarżony wskazywał wszak na problemy związane z synem, nie dostrzegając problemu alkoholowego u siebie, niekontrolowanych wybuchów agresji i apodyktycznego, nieznoszącego sprzeciwu sposobu układania relacji z członkami rodziny. W przekonaniu sądu nic nie może uzasadniać takiego traktowania pokrzywdzonej. Tłumaczenia oskarżonego i próbę zrzucenia odpowiedzialności na syna należy w związku z tym zdecydowanie odrzucić.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

B. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze przedstawiony powyżej materiał dowodowym, sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. występku z art. 207 § 1 kk. W przekonaniu sądu nie budzi żadnych wątpliwości, iż oskarżony w okresie opisanym w akcie oskarżenia wielokrotnie wyzywał, poniżał, zmuszał do opuszczenia domu, rzucał przedmiotami, wywoływał awantury oraz uciekał się do różnych form przemocy fizycznej. Miał przy tym świadomość swej przewagi fizycznej nad żoną, realizując klasyczny wręcz schemat przemocy w rodzinie, z wyraźnie zarysowanym podziałem "kat-ofiara". Co istotne, oskarżony w istocie podporządkował sobie całkowicie żonę, kontrolując wszelkie aspekty jej życia. W sposób brutalny i obraźliwy egzekwował swoje postanowienia. Nie znosił przy tym sprzeciwu, co podkreślali wszyscy członkowie jego rodziny. Pozostał niewzruszony nawet po oświadczeniu swojej córki, która z tego powodu mówiła o "strasznym" dzieciństwie. Przemoc w obu jej formach stosował wobec żony także w obecności dzieci. W przekonaniu sądu, częstotliwość wystąpień oskarżonego, ich motywacja oraz przebieg, nie pozostawia wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie doszło do wyczerpania znamion znęcania się.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. P.

I

I

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, sąd na mocy art. 207 § 1 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. W przekonaniu sądu kara ta - tak co do rodzaju, jak i wymiaru - jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Już na wstępie należy też z całą mocą podkreślić, iż oskarżony nie zasługuje na karę łagodniejszego rodzaju. Jego wieloletnie zachowanie wobec żony, ale także wobec pozostałych członków rodziny, odcisnęło swoje trwałe piętno na ich psychice, będąc źródłem traumatycznych przeżyć i wspomnień. Dość w tym miejscu wskazać, iż podczas składania zeznań, dorosła córka oskarżonego płakała. Zachowanie ojca wspominała jako koszmar. W tym stanie rzeczy oskarżony, mimo wcześniejszej niekaralności, nie może liczyć na łagodniejszą karę. Oddaje ona trafnie rozmiar wyrządzonego bezprawia i realizuje funkcję sprawiedliwej odpłaty. Stanowi też czytelny sygnał, iż zachowanie oskarżonego spotkało się ze zdecydowaną reakcją wymiaru sprawiedliwości. Decydując o konsekwencjach popełnionego czynu, sąd wziął także pod uwagę postawę oskarżonego. W istocie, nie wyraził on podczas postępowania żadnej skruchy, nie zdobył się na żaden gest wobec żony, a więc osoby sobie najbliższej, którą winien chronić i wspomagać. W jego zachowaniu brak choćby cienia krytycznej refleksji. Przeciwnie, oskarżony bagatelizował swoje występki, akcentując problem z synem, który według niego winien się wyprowadzić z rodzinnego domu. W tym miejscu należy wobec tego wskazać, iż to oskarżony był współodpowiedzialny za wychowanie i ukształtowanie postaw życiowych syna. Retorycznym niech pozostanie pytanie, jakie wzorce i postawy przekazał swojemu synowi już od dzieciństwa?

B. P.

II

I

Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk w zw. z art. 70 § 2 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności sąd warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 4 lata. W ten sposób sąd daje oskarżonemu jeszcze jedną szansę na poprawę zachowania i relacji z rodziną w warunkach wolnościowych. Sąd pozostaje zarazem w przekonaniu, iż sama groźba zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności stanowić będzie dostateczną tamę przed popełnieniem przestępstw w przyszłości. Oskarżony ma wszak świadomość, iż niepomyślny przebieg próby będzie skutkował zarządzeniem wykonania kary pozbawienia wolności.

B. P.

III

I

Na mocy art. 73 § 2 kk oddano oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. Orzeczenie w tym zakresie miało charakter obligatoryjny. Oskarżony jako sprawca przemocy domowej wobec osoby najbliższej wymaga wzmożonej kontroli i oddziaływań dyscyplinujących. W razie ujawnienia negatywnego zachowania oskarżonego, dozór kuratora sądowego zapewnia szybką reakcję ze strony wymiaru sprawiedliwości.

B. P.

V

I

Na mocy art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązano oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu. Orzeczony obowiązek ma ścisły związek z ujawnionym w trakcie procesu problemem alkoholowym oskarżonego, z którym oskarżony się nie identyfikuje. Negując problem, nie widzi potrzeby podjęcia działań redukujących szkodliwość picia alkoholu. W tym wypadku ma to kapitalne znaczenie dla przebiegu okresu próby oraz - szerzej - dla dalszego życia oskarżonego i jego rodziny. Ustalono wszak, iż liczne awantury i przypadku użycia przemocy wiązały się z nadużywaniem alkoholu, po którym oskarżony traci kontrolę nad swoim zachowaniem. Stąd też orzeczenie wymienionego obowiązku jawi się jako konieczne.

B. P.

IV

I

Na mocy art. 72 § 1 pkt 4 kk zobowiązano oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej. Nałożenie tego obowiązku jest jednym z elementów związanych z poddaniem sprawcy próbie. Warunkuje w przekonaniu sądu pomyślny jej przebieg i zapewni wykonanie obowiązku zapłaty zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonej.

B. P.

VI

I

Na mocy art. 72 § 1 pkt 7b w zw. z art. 72 § 1b kk zobowiązano oskarżonego do opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną H. P. na okres próby, określając, iż oskarżony może się kontaktować z pokrzywdzoną wyłącznie telefonicznie. W tym miejscu należy wskazać, iż oskarżony przez wiele lat znęcał się nad swoją żoną. Jego wystąpienia dalece wykraczają poza ramy faktyczne zakreślone w akcie oskarżenia. Wskazała na to nie tylko pokrzywdzona, ale także dzieci oskarżonego. Do aktów znęcania się dochodziło w domu. Zachowanie oskarżonego było w związku z tym źródłem wieloletniego koszmaru pokrzywdzonej, która wykazuje autentyczny strach przed nim i obawę przed spełnieniem licznych gróźb. To było podstawą zastosowania wobec oskarżonego środka zapobiegawczego w postaci nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną. Sąd uznaje za zasadne, aby odpowiadający mu rodzajowo obowiązek kontynuować także w okresie próby. Jego stosowanie zapewnia komfort i spokojne życie pokrzywdzonej, wolne od codziennych awantur i poniżania ze strony oskarżonego. W celu minimalizacji częstotliwości oraz w celu wyeliminowania bezpośredniego kontaktu, określono, iż kontakt oskarżonego z pokrzywdzoną winien odbywać się wyłącznie telefonicznie.

B. P.

VII

I

Na mocy art. 72 § 1 pkt 7a kk w zw. z art. 72 § 1a kk zobowiązano oskarżonego do powstrzymania się w okresie próby od zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 100 metrów. Wymowa i cel tego obowiązku nie wymagają chyba szerszego komentarza. Pokrzywdzona w przeszłości doznała licznych aktów przemocy ze strony oskarżonego. Uniemożliwienie bezpośredniego kontaktu ma temu zapobiec w przyszłości. Oskarżony jest człowiekiem niebezpiecznym dla swej żony. Stąd też środek realizuje funkcję ochronną.

B. P.

VIII

I

Na mocy art. 46 § 1 kk zobowiązano oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej kwoty 5.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Rozstrzygnięcie w tym zakresie ma charakter symboliczny. Wystąpienia oskarżonego wobec żony były źródłem jej bólu fizycznego oraz psychicznej traumy. Pokrzywdzona przez wiele lat żyła w nieustannym poczuciu zagrożenia, obawy przed apodyktycznym i bezwzględnym mężem. Krzywdę tę należy choćby symbolicznie wynagrodzić. Oczywiście, uzyskanie wskazanej kwoty pieniężnej nie zmaże wspomnień i traumatycznych doznań, będzie jednak jasnym sygnałem, że wyrządzenie krzywdy spotkało się z jednoznacznym potępieniem i zostało przykładnie ukarane.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 627 kpk, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty i obciążając go wydatkami w sprawie w kwocie 40 złotych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia wynik procesu, w którym sprawstwo i wina oskarżonego zostały dowiedzione. Winien on zatem ponieść koszty procesu. Oskarżony pracuje, osiągając stały dochód. Poniesienie kosztów nie narazi go w związku z tym na istotny uszczerbek w utrzymaniu.

6.  1Podpis