Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 351/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

S. B.

w dniu 13 czerwca 2023 roku w G. przy ul. (...), powiat (...), województwo (...) groził małoletniemu P. G. pozbawieniem życia przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, iż zostaną spełnione oraz w tym samym miejscu i czasie naruszył nietykalność cielesną P. G. poprzez duszenie rękoma na szyi, uderzenie otwartą dłonią w twarz oraz rzucenie na ziemię,

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu

zeznania świadka I. G.

k. 1-2

k. 23-24

zeznania świadka M. N.

k. 26-27

zdjęcia wiadomości I. G. kierowane do M. N.

k. 30-31

odpis protokołu posiedzenia w sprawie II Kp 66/23

k. 39-41

opinia psychologiczna O. J.

k. 78

opinia psychologiczna Z. W.

k. 79

opinia psychologiczna P. G.

k. 80-81

opinia psychologiczna A. K.

k. 82-83

wyjaśnienia oskarżonego

k. 95 v.

brak uprzedniej karalności oskarżonego

dane o karalności

k. 54

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

S. B.

w dniu 13 czerwca 2023 roku w G. przy ul. (...), powiat (...) województwo (...) groził małoletniemu P. G. pozbawieniem życia przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, iż zostaną spełnione oraz w tym samym miejscu i czasie naruszył nietykalność cielesną P. G. poprzez duszenie rękoma na szyi, uderzenie otwartą dłonią w twarz oraz rzucenie na ziemię,

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Niepopełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu

zeznania świadka D. B.

k. k. 32-33

wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym

k. 50-51

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka I. G.

W ocenie Sądu zeznania świadka były w pełni wiarygodne, były one zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie. Świadek nie był obecna na miejscu zdarzenia, gdy oskarżony naruszył nietykalność cielesną jej małoletniego syna oraz kierował w jego stronę groźby, jednakże w sposób szczegółowy i wyczerpujący opisała zachowanie małoletniego po zdarzeniu, jego przerażenie zaistniałą sytuacją.

I. G. usiłowała przedmiotowe zdarzenie wyjaśnić z oskarżonym, jednakże ten nie przyznawał się do popełnienia ww. czynów, następnie kontaktowała się także z M. N. (siostrą oskarżonego) celem wyjaśnienia zaistniałego zdarzenia, co w ocenie sądu potwierdza, iż miało ono przebieg przedstawiony przez świadka oraz jej małoletniego syna.

zeznania świadka M. N.

Sąd uznał zeznania świadka M. N. za wiarygodne. M. N. nie była obecna podczas przedmiotowego zdarzenia, jednakże zeznała, iż oskarżony przyznał się przed nią iż „nastraszył” małoletniego P. G..

W ocenie sądu zeznania niniejszego świadka nie wpłynęły na dokonanie nowych ustaleń w przedmiotowej sprawie, jednakże stanowiły potwierdzenie, iż zdarzenie między oskarżonym, a małoletnim miało miejsce. Dodatkowo potwierdzały pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie dotyczący kierowania przez oskarżonego w stosunku do małoletniego gróźb karalnych.

zdjęcia wiadomości I. G. kierowane do M. N.

Zdaniem sądu dowód należało uznać za wiarygodny, nie miał on znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, jednakże potwierdzał iż zdarzenie między oskarżonym S. B., a małoletnim P. G. miało miejsce.

opinia psychologiczna Z. W.

Została sporządzona przez profesjonalny podmiot, sąd nie miał podstaw aby kwestionować wiarygodność niniejszego dowodu. Opinia przedstawia zeznania Z. W. dotyczące przebiegu zdarzenia oraz opinię psychologiczną na temat małoletniej oraz ocenę jej skłonności do konfabulacji.

Przedstawiony przez małoletnią przebieg przedmiotowego zdarzenia był w pełni spójny z pozostałym materiałem zebranym w niniejszej sprawie, ponadto biegły stwierdził, iż małoletnia nie ma tendencji do konfabulacji.

opinia psychologiczna O. J.

Dowód w pełni wiarygodny, sporządzony przez profesjonalny podmiot, zawierający, pełne, jasne i logiczne wnioski. Opinia przedstawia zeznania O. J. dotyczące przebiegu zdarzenia oraz opinię psychologiczną na temat małoletniej oraz ocenę jej skłonności do konfabulacji.

Przedstawiony przez małoletnią przebieg przedmiotowego zdarzenia był w pełni spójny z pozostałym materiałem zebranym w niniejszej sprawie, ponadto biegły stwierdził, iż małoletnia nie ma tendencji do konfabulacji.

opinia psychologiczna P. G.

Zdaniem sąd dowód należało uznać, za wiarygodny, przedstawia zeznania pokrzywdzonego P. G., które w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie.

Opinia został sporządzona przez profesjonalny podmiot, w sposób fachowy, przedstawia pełne, jasne i logiczne wnioski, z których wynika, iż małoletni nie posiada skłonności do konfabulacji.

opinia psychologiczna A. K.

W ocenie sądu dowód należało uznać za wiarygodny. Opinia przedstawia zeznania A. K. dotyczące przebiegu zdarzenia oraz opinię psychologiczną na temat małoletniego oraz ocenę jego skłonności do konfabulacji.

Należało zauważyć, iż zeznania małoletniego nie były zgodne z zebranym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym, w ocenie sądu miały one na celu ochronę oskarżonego (wuja małoletniego) przed odpowiedzialności karną za dokonany czyn zabroniony. Ponadto biegły zaznaczył, iż małoletni ma tendencje do kłamstwa i manipulacji celem uzyskania lepszego obrazu siebie.

odpis protokołu posiedzenia w sprawie II Kp 66/23

Sąd uznał dowód za wiarygodny. Protokół posiedzenia z dnia 5 października 2023 roku w sprawie II Kp 66/23 przedstawiał zeznania O. J., Z. W., P. G., które sąd uznał za wiarygodne, co zostało przedstawione w powyższej części niniejszego uzasadniania oraz zeznania A. K., które w ocenie sądu były niewiarygodne oraz miały na celu wyłącznie ochronę oskarżonego przed odpowiedzialnością karną za popełniony czyn zabroniony, co także sąd uwzględnił w powyższej części.

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu jurysdykcyjnym za wiarygodne. Oskarżony przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu, wyraził skruchę oraz chęć dobrowolnego poddania się każe. Niniejsze wyjaśnienia oskarżonego były w pełni zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie.

dane o karalności

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości. Potwierdzał fakt, iż oskarżony nie był uprzednio karany.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego bowiem stały one w całkowitej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie. W ocenie sądu zmierzały one wyłącznie do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełniony czyn zabroniony.

zeznania świadka D. B.

W ocenie sądu zeznania świadka D. B. nie miały znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. Należało zaznaczyć, iż nie był on świadkiem naocznym przedmiotowego zdarzenia, a oskarżonym jest jego syn. Zdaniem sądu zeznania świadka były wyłącznie na celu ochronę oskarżonego przed odpowiedzialnością karną za popełniony czyn zabroniony. Ponadto zeznania świadka D. B. były niezgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie, a także z późniejszym przyznaniem się zarzucanego czynu przez oskarżonego.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

S. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Za przestępstwo określone w art. 190 § 1 kk odpowiada ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub na szkodę osoby dla niej najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w osobie, do której została skierowana lub której dotyczy, uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, tym samym dla przypisania sprawstwa niniejszego czynu zabronionego nie jest wystarczająca sama groźba, ale niezbędne jest jeszcze, by wzbudziła ona w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. W niniejszej sprawie należało zauważyć, iż oskarżony kierował groźby do małoletniego równocześnie naruszając jego nietykalność cielesną poprzez duszenie rękoma na szyi, uderzenie otwartą dłonią w twarz oraz rzucenie na ziemię. Zważywszy na powyższe sąd uznał, iż groźby kierowane przez oskarżonego do małoletniego pokrzywdzonego mogły wzbudzić w nim uzasadnioną obawę, iż zostaną spełnione.

Natomiast odpowiedzialność na podstawie art. 217 § 1 kk ponosi osoba, która uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, należało mieć na względzie, iż popełnienie ww. czynu zabronionego nie musi wywołać przez sprawcę konkretnych uszkodzeń ciała, które są namacalne, bowiem nie jest to przestępstwo skutkowe. W niniejszej sprawie oskarżony naruszył nietykalność cielesną małoletniego pokrzywdzonego poprzez duszenie rękoma na szyi, uderzenie otwartą dłonią w twarz oraz rzucenie na ziemię.

W ocenie sądu zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, a w szczególności zeznania matki pokrzywdzonego I. G. oraz przyznanie się do zarzucanego mu czynu oskarżonego pozwalały na ustalenie, iż w dniu 13 czerwca 2023 roku w G. przy ul. (...), oskarżony S. B. groził małoletniemu P. G. pozbawieniem życia przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, iż zostaną spełnione oraz w tym samym miejscu i czasie naruszył nietykalność cielesną P. G. poprzez duszenie rękoma na szyi, uderzenie otwartą dłonią w twarz oraz rzucenie na ziemię.

Podstawową przesłanką zastosowania warunkowego umorzenia postępowania jest stwierdzenie, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Oznacza to przede wszystkim, że sąd, rozważając stosowanie tego środka, musi najpierw ustalić wszystkie przesłanki odpowiedzialności karnej (postanowienie SN z 27 listopada 2003 r., I KK 301/03, OSNKW 2004, Nr 1, poz. 9).

W przedmiotowej sprawie sąd dostrzegał przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania karnego. Wina oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu nie budziła wątpliwości. Sąd dokonał oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i jego winy i uznał, że nie jest ona znaczna. Zgodnie z treścią art. 115 § 2 kk przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnionego czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Oskarżony swoim działaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu, co zostało przedstawione w powyższej części niniejszego uzasadnienia. Sąd miał na uwadze, jednakże że oskarżony nie był uprzednio karany, a więc czyn zabroniony miał wyłącznie charakter incydentalny w jego doczasowym życiu. S. B. działał w stanie mocnego wzburzenia emocjonalnego. Zważywszy na powyższe sąd uznał iż dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Dodatkowo w niniejszym postępowaniu została spełniona formalna przesłanka do warunkowego umorzenia postepowania tj. popełnienie przez jego przestępstwa, nie jest zagrożone karą powyżej 5 lat pozbawienia wolności. To formalnie pozwalało na skorzystanie z instytucji probacyjnej jaką jest warunkowe umorzenie postępowania karnego.

Ponadto sąd miał na względzie, iż oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu, wyraził skruchę, a także dobrowolnie poddał się karze. Orzeczona kara warunkowego zawieszenia postępowania została zaproponowana przez oskarżonego, jednakże matka małoletniego pokrzywdzonego zaakceptowała ją bez żadnych zastrzeżeń, zaznaczając iż „nic takiego się nie stało”.

Zważywszy na powyższe sąd uwzględnił fakt, iż strony postępowania doszły do konsensusu, co do odpowiedzialności za popełniony czyn zabroniony. Należało bowiem zauważyć, iż kara aby spełniła swe funkcje nie musi być dolegliwa dla oskarżonego, bowiem celem kary nie jest wyłącznie „ukaranie” sprawcy, lecz także prewencja, naprawienie szkody spowodowanej przestępstwem, zadośćuczynienie oraz satysfakcja pokrzywdzonego. W niniejszej sprawie należało zauważyć, iż czyn popełniony przez oskarżonego nie miał żadnych skutków następczych, oskarżony ukazał skruchę, zaproponował zapłatę zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę, a także pojednał się z pokrzywdzonym, co w ocenie sądu przemawiała za zastosowaniem instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. B.

II

I

Na podstawie art. 67 § 3 kk sąd zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego kwoty 1.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Kwota orzeczona w ocenie sądu ma charakter wręcz symboliczny, jednakże należało zaznaczyć, iż małoletni nie doznał w wyniku przedmiotowego zdarzenia żadnych obrażeń na ciele, a wyłącznie przestraszył się zachowania oskarżonego.

Mimo warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego S. B. orzeczona sankcja karna winna zadośćuczynić zasadzie kompensacji szkód zaistniałych wskutek popełnionego czynu zabronionego. Dlatego też zasadnym, w ocenie sądu było zobowiązanie oskarżonego do zapłaty kwoty pieniężnej pozwalającej na rekompensatę szkody psychicznej jaką doznał małoletni przez strach, który wzbudziło u niego zachowanie oskarżonego.

Ponadto zaznaczyć należało, iż kwota zadośćuczynienia została zaakceptowana zarówno przez matkę małoletniego pokrzywdzonego jak i oskarżonego.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 627 kpk, zobowiązując oskarżonego do zapłaty kwoty 60 złotych tytułem opłaty oraz obciążając go wydatkami w sprawie w kwocie 40 złotych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia wynik procesu, w którym wina i sprawstwo zostały dowiedzione. Brak przy tym podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów. Zapłata kosztów nie narazi go na istotny uszczerbek w utrzymaniu.

1.Podpis