Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 309/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. K.

Art. 178a § 1 kk - kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości (0,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) w dniu 13 października 2021 roku w miejscowości F..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Kierowanie przez oskarżonego pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości i spowodowanie kolizji z pojazdem prowadzonym przez M. Ł.

zeznania świadka A. Z.

k. 102-103

k. 21v.-22

zeznania świadka M. Ł.

k. 107v.-108

k. 15v.

wyjaśnienia oskarżonego K. K.

k. 30

protokół badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu

protokół oraz wynik badania zawartości alkoholu we krwi

k. 12

k. 86-88

opinia sądowo-lekarska biegłego P. S. wraz z opinią uzupełniającą

k. 113-114

k. 140-141

2. Uprzednia niekaralność oskarżonego K. K., sytuacja rodzinna i zawodowa oskarżonego

karta karna

k. 36

dane osobopoznawcze

k. 40

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. K.

Art. 178a § 1 kk - kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości (0,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) w dniu 13 października 2021 roku w miejscowości F..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Spożycie alkoholu po zdarzeniu

wyjaśnienia oskarżonego K. K.

k. 101-102

zeznania świadka W. K.

k. 108-108v.

zeznania świadka Ł. Z.

k. 108

2.  OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

zeznania świadka A. Z.

Zeznania sąd uznał za wiarygodne. Świadek był na miejscu zdarzenia, widział przebieg kolizji. Akcentował, iż oskarżony po uderzeniu w pojazd M. Ł. odjechał. Było to zachowanie nienormalne, świadczące o spożyciu alkoholu. Supozycja ta potwierdziła się następnie podczas badań oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu oraz krwi. Świadek ostatecznie określił także czas, w którym doszło do zdarzenia. Miało do niego dojść około godziny 21.00, co koreluje z zeznaniami pozostałych świadków, pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego oraz treścią notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariusza policji na okoliczność podjętych czynności (k. 1). Wynika z niej, iż o godzinie 21.00 funkcjonariusze policji udali się na miejsce kolizji. oczywistym jest, iż uczynili to natychmiast po uzyskaniu polecenia od dyżurnego KPP. Stąd tez logiczny wniosek, iż do interwencji doszło tuz po zgłoszeniu incydentu przez M. Ł.. Niedorzecznością byłoby przyjęcie, iż pokrzywdzony zgłosił zdarzenie po 2-3 godzinach, a do tego czasu przebywał na miejscu zdarzenia.

zeznania świadka M. Ł.

Zeznania świadka sąd uznał za w pełni wiarygodne. Świadek szczegółowo opisał przebieg zdarzenia, w tym zachowanie oskarżonego, który po spowodowaniu kolizji uciekł z miejsca zdarzenia. Retoryczne zdaje się pytanie o motyw takiego zachowania. Odpowiedź na nie przynoszą wyniki badań, które następnie przeprowadzili policjanci. O stanie oskarżonego świadczą też manewry, które wykonał, a które doprowadziły do uderzenia w pojazd M. Ł.. Naoczni świadkowie określili je jako "niestandardowe", "nienormalne". Świadek ponad wszelką wątpliwość wykluczył również, aby na miejscu zdarzenia doszło do uzgodnień z K. K. na temat pokrycia wyrządzonej szkody. Okoliczności tej nie potwierdzili także pozostali świadkowie, którzy zjawili się na miejscu zdarzenia, tj. A. Z. i Ł. Z.. Trudno przyjąć, aby nie odnotowali tak ważnego elementu tego zdarzenia. Zważyć przy tym trzeba, iż negocjacje musiałyby zostać poprzedzone oględzinami pojazdów, ustaleniem zakresu uszkodzeń. To z kolei spowodowałoby, że na miejsce zdarzenia - jeszcze przed ucieczką oskarżonego - zdążyliby przyjechać policjanci. Zeznania M. Ł. są logiczne i spójne. Znajdują uzupełnienie w wynikach dalszych czynności podjętych w sprawie. Nie ulega wątpliwości, iż brawurowa jazda samochodem przez oskarżonego, spowodowanie kolizji i ucieczka z miejsca zdarzenia, były wynikiem jego stanu nietrzeźwości.

wyjaśnienia oskarżonego K. K.

Oskarżony podczas pierwszego przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W swych wyjaśnieniach wskazał, iż pił wódkę przed jazdą samochodem. W tym zakresie jego zeznania należało uznać za wiarygodne. Co istotne, do protokołu badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu oskarżony podał, iż wypił 100 ml wódki o godzinie 20.20 (k. 12v.). Do zdarzenia doszło około godziny 21.00, co w świetle przedstawionych powyżej ustaleń sądu nie budzi wątpliwości. Na tej podstawie ustalono zarazem, iż deklaracja oskarżonego co do ilości i czasu spożytego alkoholu (zmieniająca się zresztą w trakcie postępowania) nie była precyzyjna. Wskazują na to wyniki czynności podjętych przez biegłego lekarza medycyny sądowej (k. 141).

protokół badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu

protokół oraz wynik badania zawartości alkoholu we krwi

W trakcie podjętych czynności związanych z zawiadomieniem o kolizji drogowej doszło do poddania oskarżonego badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu (k. 12) oraz na zawartość alkoholu we krwi (k. 4, k. 88). Wyniki badań nie budzą wątpliwości. Zostały przeprowadzone w prawidłowy sposób, przez osoby do tego przygotowane. Wynika z nich, iż w momencie wykonywania badań analizatorem wydechu i pobrania krwi do analizy oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości. Okoliczność ta nie stanowiła przedmiotu sporu. Rzecz bowiem w tym, iż oskarżony w trakcie procesu zmienił swoje stanowisko, wskazując, iż alkohol spożył po zdarzeniu.

opinia sądowo-lekarska biegłego P. S. wraz z opinią uzupełniającą

Kwestia sygnalizowana powyżej skłoniła sąd do powołania dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej na okoliczność ustalenia, czy oskarżony w momencie zdarzenia, tj. około godziny 21.00 znajdował się w stanie nietrzeźwości, ewentualnie w stanie po użyciu alkoholu. Opinię wykonano w oparciu o dane dostępne w aktach sprawy, wynikające z protokołów badań na zawartość alkoholu oraz wyjaśnień oskarżonego, który przy okazji badań wskazał na czas i ilość spożytego alkoholu. Sąd podzielił stanowisko biegłego zawarte w opinii uzupełniającej. Porządkuje ona cały wywód i wskazuje na stan oskarżonego podczas prowadzenia pojazdu. Wnioski opinii nie budzą wątpliwości, żadna ze stron ich nie kwestionowała.

2.

karta karna

Oskarżony nie był dotychczas karany, co ustalono na podstawie informacji z Krajowego Rejestru Karnego. Trzeba przy tym wskazać, iż w związku z ocenianym zdarzeniem prowadzone było postępowanie o wykroczenie z art. 86 § 2 kw. Prawomocnym wyrokiem w sprawie II W 524/21 K. K. został skazany za spowodowanie kolizji drogowej w stanie nietrzeźwości (art. 86 § 2 kw). Oczywiście skazanie dotyczyło tego samego zdarzenia (art. 10 § 1kw).

dane osobopoznawcze

Na podstawie wywiadu środowiskowego ustalono dane dotyczące sytuacji rodzinnej, zawodowej i materialnej oskarżonego. Ustalenia te nie budziły wątpliwości i nie były kwestionowane przez oskarżonego.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

wyjaśnienia oskarżonego K. K.

Jak już sygnalizowano, w trakcie rozprawy głównej oskarżony zmienił zasadniczą część swoich wyjaśnień i nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż do kolizji doszło z uwagi na złe warunki atmosferyczne i przebiegnięcie przez ulicę kota. Z tego powodu oskarżony gwałtownie zahamował i wpadł w poślizg. To doprowadziło do kolizji z pojazdem M. Ł.. Na miejscu uczestnicy ustalili sposób rozliczenia uszkodzeń pojazdu B., a następnie oskarżony udał się do domu. Tam w nerwach wypił alkohol (k. 101). Oskarżony dostrzegł odmienność swoich wyjaśnień z poprzednio złożonymi. Wytłumaczył to naciskiem policjantów na przyznanie się do popełnienia czynu. Wskazał następnie, iż do zdarzenia doszło około godziny 21.00 lub po 21.00. Po odczytaniu protokołu badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu (k. 12v.) skorygował swą wypowiedź, wskazując, iż o godzinie 20.20 było już po zdarzeniu (k. 102).. Sąd nie dał tym wyjaśnieniom wiary. Przeczą one poprzednim wyjaśnieniom złożonym na etapie postępowania przygotowawczego. Trzeba przy tym wskazać, iż protokół przesłuchania oskarżony osobiście przeczytał i opatrzył własnoręcznym podpisem. trudno w tym wypadku mówić o jakiejkolwiek formie nacisku. Podobnie niewiarygodne okazały się twierdzenia dotyczące rozliczenia się z M. Ł. na miejscu zdarzenia. Okoliczności tej nie potwierdził ani sam zainteresowany, ani pozostali świadkowie obecni na miejscu zdarzenia. Przeciwnie, wszystkie powołane osoby akcentowały, iż oskarżony uciekł z miejsca zdarzenia. Nie doszło wobec tego do żadnych rozliczeń. Przyjęcie optyki oskarżonego prowadziłoby do zaakceptowania niedorzeczności, której oskarżony zdaje się nie dostrzegać. Oto bowiem wymagałoby przyjęcia przedziwnej sekwencji zdarzeń, a mianowicie iż doszło do kolizji, polubownego załatwienia sprawy przez jej uczestników, a następnie wezwania policji przez M. Ł.. Zastanawia w związku z tym, po co M. Ł. miałby wzywać policję, skoro doszło do rozliczenia i załatwienia sprawy bez udziału policji? Oczywiście, stan sprawy był zupełnie inny - oskarżony uciekł z miejsca zdarzenia, co spowodowało konieczność wezwania policji. Odmienne ustalenie i danie wiary wyjaśnieniom oskarżonego byłoby kompletnie nielogiczne.

zeznania świadka W. K.

Świadek, syn oskarżonego, próbował wspierać jego stanowisko przedstawione na rozprawie. Była to próba nieudolna i sprzeczna z całokształtem materiału dowodowego w sprawie. Świadek wskazał, iż ojciec wrócił ze sklepu około 20.00. miał wówczas opowiedzieć o kolizji i z nerwów wypić mały kieliszek wódki, około 30 ml. Zeznania te przeczą pierwszym wyjaśnieniom oskarżonego oraz jego deklaracji co do czasu i ilości spożytego alkoholu złożonej do protokołu badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony wskazał wówczas, że alkohol pił przed wyjazdem do sklepu (k. 30), około godziny 20.20 wypił 100 ml wódki (k. 12v.). O niewiarygodności zeznań W. K. świadczą także wnioski opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej. Wskazał on wszak, iż oskarżony musiał wypić większą ilość alkoholu aniżeli 100 ml, nie mówiąc o 30 ml. Zeznania świadka są w ocenie sądu obliczone li tylko na odciążenie oskarżonego. Dowodzono już, iż do zdarzenia doszło około 21.00, co również przeczy depozycjom świadka.

zeznania świadka Ł. Z.

Generalnie zeznania świadka nie wniosły nic istotnego do sprawy. Świadek nie był uczestnikiem zdarzenia, nie widział momentu kolizji i ucieczki oskarżonego. Przyjechał na miejsce zdarzenia już po kolizji. Zaprzeczył, aby M. Ł. miał się dogadać z oskarżonym na temat kompensacji uszkodzeń.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze przedstawiony materiał dowodowy, sad uznał oskarżonego K. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie sądu nie może budzić wątpliwości, iż w dniu zdarzenia oskarżony dobrowolnie spożywał alkohol, wprawiając się w stan nietrzeźwości. Następnie - mając tego świadomość - prowadził pojazd mechaniczny, doprowadzając przy tym do kolizji z pojazdem kierowanym przez M. Ł.. Uciekł następnie z miejsca zdarzenia. Jego zachowanie wyczerpuje znamiona czynu z art. 178a § 1 kk.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K.

I

I

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, sąd na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 35 złotych. W ocenie sądu kara ta - tak co do rodzaju, jak i wymiaru - jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. spełni zarazem swoje cele z zakresu prewencji indywidualnej i zapobiegania tego typu przypadkom w przyszłości. Sąd miał zarazem na uwadze uprzednią niekaralność oskarżonego, co stanowi okoliczność łagodzącą. Wymiar kary uwzględnia także poziom alkoholu odnotowany u oskarżonego. jest on stosunkowo niewielki (0,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu). Okoliczność ta mogłaby skłaniać ku rozstrzygnięciu o warunkowym umorzeniu postępowania karnego. Tego jednak nie uczyniono z uwagi na okoliczności ujawnione w trakcie postępowania. Zważyć wszak należy na postawę oskarżonego. Jego brawurowa jazda doprowadziła do kolizji z innym pojazdem. M. Ł. nie wspomniał przy tym o kocie, który miał rzekomo wbiec na jezdnię. Gdyby kierowcy po zdarzeniu rozmawiali to z całą pewnością oskarżony przedstawiłby takie tłumaczenie. Nic takiego nie miało miejsca ponieważ oskarżony uciekł z miejsca zdarzenia, pozostawiając drugiego z kierowców z rozbitym autem. Sąd zwrócił także uwagę na późniejsze zachowanie oskarżonego, który wprost zarzucił przesłuchującemu policjantowi wywieranie bezprawnego nacisku w celu złożenia obciążających wyjaśnień. Oskarżony kłamał także, wskazując na dokonane na miejscu rozliczenie szkód spowodowanych w wyniku kolizji. Taka postawa nie pozwala na przyjęcie podstaw do warunkowego umorzenia postępowania karnego. Oskarżony nie wykazał skruchy. Przeciwnie, jego zachowanie zmierzało - wbrew pozostałym dowodom i zasadom logiki - do uniknięcia odpowiedzialności karnej za wszelką cenę. W zachowaniu oskarżonego brak krytycznej refleksji. To nie pozwala na postawienie takiej prognozy, która umożliwiałaby warunkowe umorzenie postępowania. Oskarżony dla uzyskania celów postepowania musi ponieść karę. W przeciwnym razie rozstrzygnięcie sądu stwarzałoby wrażenie, iż oskarżony uniknął odpowiedzialności za swoje naganne zachowanie. Liczba stawek dziennych grzywny stanowi w tym wypadku wykładnik kryminalnej zawartości czynu, a wysokość stawki odzwierciedla możliwości płatnicze oskarżonego. Wymiar grzywny niewiele przekracza bowiem jedno miesięczne wynagrodzenie oskarżonego. Takiej kary nie sposób uznać za nazbyt surową.

K. K.

II

I

Na mocy art. 42 § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Orzeczenie w tym zakresie miało charakter obligatoryjny i ustalono jej na najniższym możliwym pułapie. Trzeba przy tym wskazać, iż swoim zachowaniem oskarżony stworzył realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Spowodował wszak kolizję drogową, a następnie uciekł z miejsca zdarzenia. Okoliczności te przemawiają za koniecznością wyeliminowania go z grona uczestników ruchu drogowego na wskazany okres.

K. K.

III

I

Podobnie charakter obligatoryjny miało orzeczenie wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 złotych (art. 43a § 2 kk). Sąd w tym zakresie nie miał żadnego luzu decyzyjnego, poza ustaleniem wysokości świadczenia na najniższym możliwym poziomie. Konieczność zapłaty świadczenia skłoni oskarżonego do refleksji na temat możliwych konsekwencji jego nieodpowiedzialnego, lekkomyślnego działania.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 627 kpk, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 350 złotych tytułem opłaty i obciążając go wydatkami w sprawie w kwocie 1.015,70 złotych. Orzeczenie w tym zakresie uwzględnia wynik procesu, w którym sprawstwo i wina oskarżonego zostały dowiedzione. Winien on zatem ponieść koszty procesu, na które składają się między innymi wydatki związane z opinią biegłego. Oskarżony pracuje, osiągając stały dochód. Zapłata kosztów nie narazi go na istotny uszczerbek w utrzymaniu.

6.  1Podpis