Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 176/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. D.

Art. 284 § 1 kk - przywłaszczenie męskiego złotego sygnetu o wartości 1.730 złotych na szkodę M. D. (1).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Przywłaszczenie przez A. D. sygnetu należącego do M. D. (1)

zeznania pokrzywdzonego M. D. (1)

k. 329-332

k. 3-4

k. 46v.-48

k. 111-112

k. 212

zeznania świadka L. K.

k. 332-333

k. 25v.-26

zeznania świadka K. C.

k. 336-337

zeznania świadka P. W.

k. 337-338

protokół przeszukania wraz ze spisem zatrzymanych rzeczy i dokumentacją fotograficzną

k. 19-24

k. 35-43

2. Ustalenie wartości przywłaszczonego sygnetu

opinia biegłego L. P.

k. 363-367

3. Uprzednia niekaralność oskarżonej A. D.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 400a

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. D.

art. 284 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Nieprzyznanie się do przywłaszczenia sygnetu należącego do pokrzywdzonego

wyjaśnienia oskarżonej

k. 325-328

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

zeznania pokrzywdzonego M. D. (1)

Zeznania pokrzywdzonego sąd uznał za wiarygodne. W sprawie nie budzi wątpliwości, to oskarżona A. D. wyniosła z domu torbę z dokumentami i biżuterią, w tym z sygnetem należącym do M. D. (1). W kontekście zeznań pokrzywdzonego oraz jego córek i byłej żony nie może też budzić wątpliwości, iż M. D. (1) nie podarował sygnetu A. D. bądź P. G.. Dodać przy tym trzeba, iż P. G. zdecydowanie zaprzeczył, aby rozmawiał o tym ze swoją matką. S. stanowił pamiątkę rodzinną, marek D. otrzymał go od swojego wuja mieszkającego w Stanach Zjednoczonych. Sprawa jego wartości pieniężnej nie miała wobec tego większego znaczenia. Chodziło bowiem przede wszystkim o wartość sentymentalną. S. stanowił pamiątkę rodzinną, co wyklucza możliwość jego podarowania osobom niezwiązanym z rodziną M. D. (1). Relacja M. D. (1) jest zbieżna z wynikami przeszukania w domu L. K., gdzie znaleziono sygnet. W sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż przyniosła go tam oskarżona.

zeznania świadka L. K.

Świadek potwierdziła, iż to oskarżona przyniosła do niej torbę z dokumentami i biżuterią. Nie posiadała natomiast wiedzy co do zawartości torby. Przyznała natomiast, iż mogło dochodzić do sytuacji, kiedy to A. D. już po zdeponowaniu torby brała z torby przechowywane rzeczy (k. 333). Zeznania te mają charakter sprawozdawczy, są obiektywne. Wskazują przy tym, iż A. D. doskonale wiedziała, co zostało zabrane z domu i zdeponowane u L. K..

zeznania świadka K. C.

Świadek jest córką M. D. (1) z poprzedniego małżeństwa. Jej zeznania dotyczyły przede wszystkim konfliktu stron w okresie, w którym doszło do zaginięcia sygnetu. Co istotne, tak świadek K. C., jak i jej siostra P. W. akcentowały, iż sygnet stanowił pamiątkę rodzinną, M. D. (1) z tego powodu nikomu by go nie podarował. Depozycje te znajdują potwierdzenie nie tylko w zeznaniach pokrzywdzonego, ale także jego pierwszej żony H. D.. Zeznania świadka sąd uznał za wiarygodne. Korelują one z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie, wskazującym na sprawstwo A. D..

zeznania świadka P. W.

Z tych samych przyczyn co powyżej, sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka P. W.. Świadek opisała sytuacje ostrego konfliktu pomiędzy stronami, akcentowała też przywiązanie ojca do sygnetu jako rodzinnej pamiątki.

protokół przeszukania wraz ze spisem zatrzymanych rzeczy i dokumentacją fotograficzną

W trakcie postępowania przygotowawczego przeprowadzono przeszukanie w domu L. K.. W jego trakcie ujawniono szereg dokumentów oraz biżuterię, w tym sygnet należący do pokrzywdzonego (pozycja 26 spisu rzeczy zatrzymanych). W sprawie nie budzi wątpliwości, iż rzeczy te zdeponowała u L. K. oskarżona A. D.. Kwestia ta pozostaje poza sporem w sprawie. Protokół przeszukania, spis rzeczy oraz dokumentacja fotograficzna, dopełniając obraz zdarzeń przedstawiony przez pokrzywdzonego oraz świadków z jego rodziny. Sąd nie znalazł podstaw, aby dowody te zakwestionować.

2

opinia biegłego L. P.

W trakcie postępowania oskarżona zakwestionowała wartość przywłaszczonej rzeczy, twierdziła, iż jej wartość to około 500 złotych (k. 327). W związku z tym sąd powołał dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu złotnictwa i jubilerstwa. Opinia jest wyczerpująca i jasna. Wskazuje w sposób jednoznaczny na wartość rynkową sygnetu (1.730 złotych). Oczywiście, ocena ta ma charakter obiektywny, wskazuje na wartość przedmiotu w obrocie rynkowym, abstrahując od jego wartości sentymentalnej, która dla każdego może być inna. Sąd uznał opinię biegłego za w pełni wiarygodną. Żadna ze stron nie kwestionowała jej. Opinia została sporządzona przez osobę posiadającą wiedzę fachową i wieloletnie doświadczenie w opiniowaniu. Brak podstaw do jej zakwestionowania.

3

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Oskarżona nie była dotychczas karana, co ustalono na podstawie aktualnej karty karnej z Krajowego Rejestru Karnego.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania świadka J. K.

Świadek nie posiadał wiedzy na temat przywłaszczenia sygnetu należącego do M. D. (1). Zeznawał na okoliczność przywłaszczenia kosy spalinowej, co nie było przedmiotem tego procesu.

zeznania świadka E. C.

Świadek nie posiadał żadnej wiedzy na temat przywłaszczenia sygnetu należącego do M. D. (1).

zeznania świadka Z. W.

Świadek nie posiadał wiedzy na temat przywłaszczenia sygnetu należącego do M. D. (1). Zakończył pracę w firmie (...) w 2019 roku. Od tego czasu nie utrzymywał kontaktu ze stronami (przeszedł udar).

zeznania świadka P. G.

Świadek jest synem oskarżonej A. D.. Świadek nie posiadał wiedzy na temat przywłaszczenia sygnetu należącego do M. D. (1). Wskazał wprost "na temat sygnetu jestem w stanie nic powiedzieć, nawet nie wiem, czy M. D. był w jego posiadaniu, nie przypominam sobie sytuacji, abym widział ten sygnet naocznie" (k. 249). Świadek w trakcie rozprawy głównej wskazał ponadto, iż nie przypomina sobie sytuacji, aby pokrzywdzony chciał mu dać jakiś sygnet. Nie przypominał sobie także, aby o darowaniu sygnetu rozmawiał z matką A. D. (k. 334). Zeznania te zostały przytoczone ponieważ po pierwsze - wskazują na całkowity brak wiedzy świadka na temat przywłaszczenia sygnetu, po drugie - zeznania osłabiają sugestie oskarżonej, według której pokrzywdzony chciał podarować sygnet P. G.. Zeznania świadka sąd uznał za wiarygodne. W znacznej mierze odnoszą się one do tła konfliktu między stronami, czego żadna ze stron nie kwestionowała.

zeznania świadka H. D.

H. D. jest byłą żoną M. D. (1). Dostarczyła ona informacji dotyczących pochodzenia sygnetu (podarunek od wuja z Ameryki) oraz jego znaczenia dla pokrzywdzonego. Świadek nie posiadała natomiast wiedzy na temat sposobu jego przechowywania i jego losów w okresie późniejszym.

zeznania świadka M. D. (3)

Świadek nie posiadał wiedzy na temat sygnetu należącego do M. D. (1).

zeznania świadka K. Ś.

Świadek naświetlił tło konfliktu stron. Nie był jednak w stanie wypowiedzieć się na temat będący przedmiotem procesu. Jego zeznania nie wniosły nic istotnego do sprawy.

wyjaśnienia oskarżonej A. D.

Oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Złożyła wyjaśnienia wskazujące na charakter relacji łączących ją z pokrzywdzonym w okresie, w którym miało dojść do przywłaszczenia sygnetu. Sugerowała, iż sygnet został jej podarowany przez pokrzywdzonego dla jej syna P. G.. Możliwość taką wykluczył przy tym nie tylko pokrzywdzony, ale także P. G., twierdząc, iż nie rozmawiał nigdy z matką na temat sygnetu. Oskarżona dodała, iż w obliczu pogarszających się relacji z mężem i wobec wynoszenia przez niego rzeczy ze wspólnego domu, postanowiła zabezpieczyć swoje rzeczy przed zniszczeniem. Sposobem na to okazało się ich wywiezienie do koleżanki L. K. (k. 326). Rzecz jednak w tym, iż wśród rzeczy wywiezionych były nie tylko rzeczy należące do oskarżonej. A. D. miała tego świadomość, zabrała bowiem rzeczy i dokumenty z różnych miejsc ze wspólnego domu zajmowanego z pokrzywdzonym. W czasie, kiedy rzeczy te były u L. K., przyjeżdżała po niektóre z nich, o czym poinformowała L. K.. To wyklucza pomyłkę co do zawartości torby z biżuterią. W tym stanie rzeczy sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej. Są one sprzeczne z pozostałymi dowodami, które stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w sprawie oraz z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Nie może wszak budzić wątpliwości, iż rzeczy wywiezione z domu oskarżona traktowała jak swoje. Chciała je ukryć przed M. D. (1), co jednoznacznie wskazuje na chęć pozbawienia władztwa nad nimi M. D. (1).

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze przedstawiony materiał dowodowy, sąd uznał oskarżoną A. D. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, tj. występku z art. 284 § 1 kk, z tym wszakże ustaleniem, iż wartość sygnetu wynosiła 1.730 złotych - zgodnie z treścią opinii biegłego sądowego. W ocenie sądu nie może budzić wątpliwości, iż to A. D. zabrała ze wspólnego miejsca zamieszkania torbę z biżuterią i dokumentami. Wśród nich był sygnet, który pokrzywdzony otrzymał od swojego wuja. S. ten był elementem majątku odrębnego M. D. (1), pokrzywdzony otrzymał go wiele lat przed poślubieniem A. D.. W trakcie procesu ustalono także - wbrew twierdzeniom oskarżonej - iż M. D. (1) nigdy nie wyraził nawet chęci podarowania sygnetu oskarżonej bądź jej synowi P. G.. S. stanowił pamiątkę rodzinną i miał dla pokrzywdzonego dużą wartość sentymentalną. Co istotne, oskarżona miała świadomość, iż zabrała sygnet M. D. (1). Pokrzywdzony szukał go, o czym oskarżona doskonale wiedziała. Poza tym, o czym była już mowa, miała bieżący dostęp do zdeponowanej torby z biżuterią. Nie sposób przyjąć, iż nie wiedziała, co zabrała z domu. W tym stanie rzeczy sąd podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego, iż czyn oskarżonej stanowi występek przywłaszczenia penalizowany w art. 284 § 1 kk. O tym, iż nie chodzi w tym wypadku o kradzież przemawia brak elementu zaboru, rozumianego jako wyjęcie rzeczy spod władania osoby uprawnionej. S. był przechowywany w domu, w którym zamieszkiwały strony. Nie był w żaden sposób zabezpieczony, co manifestowałoby osobie postronnej istnienie zabezpieczenia przed kradzieżą. Wobec tego w sprawie doszło do przywłaszczenia, czyli posłużenia się rzeczą z wykorzystaniem atrybutów właściwych właścicielowi rzeczy. A. D., nie będąc bowiem właścicielem rzeczy, zabrała ją i ukryła przed pokrzywdzonym. Jej zachowanie wyczerpało zatem znamiona występku z art. 284 § 1 kk.

Mając na uwadze specyficzny kontekst sytuacyjny, w którym doszło do przywłaszczenia, a ponadto wartość przywłaszczonej rzeczy, wagę czynu, wartość szkody oraz uprzednią niekaralność oskarżonej, sąd pozostaje w przekonaniu, iż w sprawie zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonej. Oskarżona nie była dotychczas karana, jej dotychczasowa postawa życiowa nie budzi wątpliwości. Stopień winy i społeczna szkodliwość czynu, nie są znaczne. Czyn oskarżonej wpisuje się w kontekst silnego konfliktu stron, podczas którego strony niejako na własną rękę przystąpiły do wzajemnych rozliczeń majątkowych. Czyniły sobie przy tym liczne przykrości, nie potrafiąc znaleźć porozumienia w rzeczach nawet tak prozaicznych, jak podział biżuterii i rzeczy osobistych. W tym stanie rzeczy warunkowe umorzenie postępowania na okres 1 roku próby wydaje się reakcją adekwatną i wystarczającą dla osiągniecia dyscyplinującego, wychowawczego celu postępowania. Oskarżona musi mieć przy tym świadomość, iż dalszy konflikt z prawem może być powodem podjęcia postępowania, co w dalszej konsekwencji może się wiązać ze skazaniem. W ocenie sądu wyznaczenie okresu próby będzie dostateczną barierą przed popełnieniem przestępstwa w przyszłości.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. D.

II

I

Na podstawie art. 230 § 2 kpk dowód rzeczowy w postaci sygnetu w kolorze żółtym z czarnym oczkiem oraz elementem ozdobnym w środkowej części zwrócono pokrzywdzonemu M. D. (1). Nie ma wątpliwości, iż przywłaszczony sygnet stanowi przedmiot należący do pokrzywdzonego.

Sąd ma zarazem świadomość, iż w związku z prowadzonym postępowaniem zabezpieczono liczne dowody rzeczone wskazane w przedłożonym spisie. Dowody te, po rozstrzygnięciu kwestii ich własności, zostaną zwrócone osobom uprawnionym.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W trakcie prowadzonego postępowania oskarżona przedłożyła pismo, aby wszelką korespondencję kierować pod wskazany przez nią adres (k. 313). Tam też - zgodnie z jej wolą - była kierowana korespondencja, w tym zawiadomienia o terminach rozpraw. Korespondencję odbierała matka oskarżonej, czyli domownik. Tak było też w przypadku terminu rozprawy wyznaczonego na 12 września 2023 roku (k. 398). W związku z powyższym powoływanie się na brak informacji o terminie rozprawy uznać należy za nieporozumienie (k. 403). dodać przy tym trzeba, iż oskarżona wiedziała o tym terminie, kierując następnie do sądu pismo o jej odroczenie (k. 404).

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk, zasądzając od oskarżonej kwotę 60 złotych tytułem opłaty i obciążając ją wydatkami w sprawie w kwocie 728 złotych. Orzeczenie w tej kwestii uwzględnia wynik procesu, w którym sprawstwo i wina oskarżonej zostały dowiedzione. Winna ona zatem ponieść koszty procesu. Jednocześnie sąd zważył, iż oskarżona pracuje, osiąga miesięczny dochód w kwocie około 5.000 złotych (k. 325). Brak zatem podstaw do jej zwolnienia od kosztów. Ich poniesienie nie narazi oskarżonej na istotny uszczerbek w utrzymaniu.

1.1Podpis