Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Leszek Osiński

Protokolant: st. sekr. sądowy Ewa Romanowska

w obecności oskarżyciela Prok. Rej. - -------

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2017 roku

sprawy D. R. (1)
syna W. i E. z domu W.

urodz. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

I)  w dniu 27 października 2014 roku w miejscowości F. gmina K. wbrew przepisom ustawy uczestniczył w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 490,89 grama oraz znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy 487,05 grama w ten sposób, że zlecił A. S. (1) przewóz środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 490,89 grama oraz znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 487,05 grama z W. do stacji paliw (...) we F.

tj. o czyn z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

II)  będąc jedynym wspólnikiem (...) sp. z o.o. z siedzibą w Z. w okresie od 16 lipca 2016 roku do dnia 13 czerwca 2017 rok nie złożył w Sądzie Rejonowym w Toruniu VII Wydział Gospodarczy KRS sprawozdania finansowego z działalności spółki za rok 2015

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości

ORZEKA:

I.  uznaje oskarżonego D. R. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 25 (dwudziestu pięciu) złotych;

II.  uznaje oskarżonego D. R. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości i za to na mocy art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 25 (dwudziestu pięciu) złotych;

III.  na mocy art. 85 §1 kk i art. 86 §1 i §3 kk w miejsce jednostkowych kar grzywny orzeczonych w punktach I i II wyroku wymierza oskarżonemu karę łączną grzywny w wysokości 210 (dwustu dziesięciu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 25 (dwudziestu pięciu) złotych;

IV.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.350,00 (jednego tysiąca trzystu pięćdziesięciu) złotych tytułem opłaty sądowej i obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie, w kwocie 105,25 (stu pięciu złotych, dwudziestu pięciu groszy).

II K 173/17

UZASADNIENIE

W 2014 roku A. S. (1) chciał kupić tytoń. W tym celu przeglądał ogłoszenia internetowe osób oferujących jego sprzedaż na portalu (...). Spośród zamieszonych tam ogłoszeń zainteresowała go jedna z ofert sprzedaży tabaki w cenie 30 złotych za 1 kilogram. Zadzwonił pod numer (...), który był zamieszczony w ogłoszeniu i zgłosił chęć nabycia 10 kilogramów tytoniu. Po omówieniu szczegółów transakcji, A. S. (1) umówił się ze sprzedawcą, że po tytoń przyjedzie do G. (...)w ustalonym terminie. Po przyjeździe do miasta A. S. (1) zadzwonił pod numer telefonu z ogłoszenia. Telefon odebrała ta sama osoba, z którą umawiał się na spotkanie. Mężczyźni uzgodnili, że spotkają się na rynku przy wyjeździe z G. (...), gdzie A. S. (1) od razu podjechał. Po około 15 minutach podszedł do niego mężczyzna w wieku około 30 lat o szczupłej budowie ciała i wzroście około 170 cm. Mężczyzna ten powiedział, że muszą podjechać pod las. Po tym jak obaj wsiedli do samochodu A. S. (1), pojechali w miejsce wskazane przez towarzyszącego mu mężczyznę. Po dojechaniu na miejsce wyżej wymieniony zadzwonił do osoby o pseudonimie (...). Poinformował ją, aby przyjechała na miejsce. Po chwili na miejsce podjechał czarny samochód terenowy marki M. (...) o początkowych numerach rejestracyjnych (...). Z samochodu wysiadł wysoki i dobrze zbudowany mężczyzna, którego A. S. (1) w późniejszym okresie rozpoznał na tablicy poglądowej. Mężczyzną tym był D. R. (1). Po zakończeniu transakcji mężczyźni rozjechali się. Po około miesiącu A. S. (1) po raz kolejny zadzwonił na numer z ogłoszenia i umówił się z D. R. (1) na zakup tytoniu. Po przyjeździe do G. (...)ponownie podjechał z wcześniej poznanym mężczyzną na wskazane przez niego miejsce. Gdy byli na miejscu, wymieniony zadzwonił do D. R. (1), aby ten przyjechał. Podczas spotkania D. R. (1) spytał A. S. (1), czy przy następnej transakcji nie przewiózłby z W. do K. reklamówki z zawartością. Za wykonanie usługi zaproponował 1000 złotych. A. S. (1) zgodził się wykonać zlecenie. Po około tygodniu od spotkania zadzwonił do niego D. R. (1), który przedstawił się jako (...), pytając kiedy przyjedzie i czy przewiezie reklamówkę. A. S. (1) nie wiedział dokładnie, kiedy będzie potrzebował tytoniu. Nie był wtedy w stanie podać konkretnego terminu. D. R. (1) w późniejszym czasie kontaktował się z nim telefonicznie kilkukrotnie, namawiając go na przyjazd. Po upływie ponad tygodnia, tj. w dniu 27 października 2014 roku A. S. (1) zadzwonił do D. R. (1) i potwierdził przyjazd i wykonanie przewozu. Po omówieniu szczegółów A. S. (1) podjechał na jeden z przystanków autobusowych w W. skąd zabrał zostawioną tam reklamówkę. Następnie skontaktował się z D. R. (1), który kazał mu przyjechać na stację benzynową O. (...) we F. (...) koło K. (...). Po przyjechaniu w umówione miejsce w pobliże samochodu A. S. (1) podjechał pojazd marki K., z którego wysiadło dwóch policjantów. W wyniku przeszukania funkcjonariusze policji ujawnili reklamówkę, którą wcześniej A. S. (1) wziął z przystanku w W.. W środku znajdowały się dwa zawiniątka w folii koloru ciemnego. W jednym zawiniątku znajdował się środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 490,89 gram, zaś w drugim substancja psychotropowa w postaci amfetaminy w ilości 487,05 gram. Na skutek ujawnienia narkotyków A. S. (1) został zatrzymany i przewieziony do KPP w G. (...). Podczas przesłuchania na Policji zeznał, że zlecenie przewiezienia reklamówki z zawartością narkotyków otrzymał od jednego z mężczyzn, od których wcześniej kupował tytoń, tj. od „grubszego”.

W dniu 2 marca 2015 roku wspólnik spółki K. (...)w O. sprzedał D. R. (1) 50 udziałów w kapitale zakładowym spółki. W dniu 4 marca 2015 rok drugi wspólnik tej spółki (...) sprzedał D. R. (1) 50 udziałów w kapitale zakładowym spółki. W wyniku nabycia udziałów spółki K. (...) z siedzibą w O. D. R. (1) stał się jedynym wspólnikiem spółkiK. (...) z siedzibą w Z.. W okresie od 16 lipca 2016 roku do dnia 13 czerwca 2017 rok D. R. (1) nie złożył w Sądzie Rejonowym w Toruniu VII Wydział Gospodarczy KRS sprawozdania finansowego z działalności spółki za rok 2015

Dowód:

- protokół rozprawy z dnia 6 lipca 2015 roku w sprawie II K 21/15 – k. 230-233,

- tablica poglądowa – k. 8,

- zeznania świadka A. S. – k. 9v-10,

- protokół oględzin rzeczy – k. 16-17,

- protokół przesłuchania świadka A. S. jako podejrzanego w sprawie II K 21/15 – k. 14, 19-20, 26,

- protokół przesłuchania świadka P. L. – k. 28,

- protokół przesłuchania świadka S. D. – k. 29-30,

- bilingi połączeń z numeru 887-629-194 – k. 33-35,

- informacja z KRS – k. 66-74,

- dokumentacja dotycząca spółki K. (...) z siedzibą w Z. – k. 83-118,

- pismo SR w Toruniu z dnia 13.06.2017 r. – k. 149,

- wyjaśnienia oskarżonego D. R. – k. 156, 189-190

- zeznania świadka A. S. – k. 190-193,

- akt oskarżenia w sprawie Ds.. 611/14 – k. 124-130,

- wyrok SR w Golubiu-Dobrzyniu z dnia 12 listopada 2015 roku w sprawie II K 21/15 z uzasadnieniem – k. 132-140,

- wyrok SO w Toruniu z dnia 6 października 2016 roku w sprawie IX Ka 168/16 – k. 141-145v.

Oskarżony D. R. (1) – żonaty, ojciec dwójki dzieci w wieku 8 i 13 lat, pozostających na jego utrzymaniu, wykształcenie średnie, z zawodu mechanik, prowadzący działalność gospodarczą F. (...), osiągający z tego tytułu dochód w wysokości 5.000 złotych miesięcznie, właściciel domu jednorodzinnego położonego w miejscowości Z., samochodu ciężarowego marki R. (...) wraz z naczepą, działki o pow. 11 arów, nie karany sądownie.

Dowód:

- dane oskarżonego – k. 188-189,

- dane osobopoznawcze – k. 157,

- informacja z KRK – k. 158.

Oskarżony D. R. (1) od początku przyznawał się jedynie do drugiego z zarzucanych mu czynów, mianowicie do niezłożenia sprawozdania finansowego spółki K. (...) z siedzibą w Z.. Na przestrzeni całego procesu konsekwentnie nie przyznawał się natomiast do pierwszego z zarzucanych mu czynów. W swoich krótkich wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił, iż nie zna A. S. (1) i nigdy nie prowadził z nim żadnych interesów. Przyznał jednocześnie, że od czasów szkoły podstawowej ma pseudonim (...). Zaprzeczył jednak, aby komukolwiek sprzedawał krajankę tytoniu albo zlecał przewiezienie narkotyków (k. 42). W postępowaniu przed sądem oskarżony podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko z postępowania przygotowawczego i złożył w zasadzie zbieżne wyjaśnienia, w których zaprzeczył, aby handlował tytoniem i zlecał przewóz narkotyków.

Dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w którym przyznał się on do zarzucanego mu czynu, sąd uznał je za wiarygodne. Przede wszystkim sąd zważył, iż były one zbieżne z nieosobowymi środkami dowodowymi w postaci dokumentacji dotyczącej spółki K. (...)z siedzibą w Z. oraz pisma Sądu Rejonowego w Toruniu, z których jednoznacznie wynikało, iż do dnia 13 czerwca 2017 roku oskarżony, jako jedyny wspólnik tejże spółki, nie złożył w terminie do 15 lipca 2016 roku sprawozdania finansowego za rok 2015 (k 149). Wyżej wymienione dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione osoby, w przewidzianej przepisami prawa formie. Ponadto żadna ze stron, w tym oskarżony, nie kwestionowała ich autentyczności. Wobec tego sąd nie miał podstaw, aby uznać je za niewiarygodne. W świetle tak ukształtowanego materiału dowodowego wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie drugiego czynu nie budziły wątpliwości.

Jeśli chodzi o wyjaśnienia dotyczące pierwszego czynu, sąd uznał je za niewiarygodne, bowiem były one sprzeczne z zeznaniami świadka A. S. (1), a także uzupełniającymi je dowodami w postaci protokołów przesłuchania świadków S. D. (2) i P. L. (2).

W złożonych w toku postępowania przygotowawczego zeznaniach świadek A. S. (1) zeznał, że podczas poszukiwania w Internecie ogłoszeń sprzedaży tytoniu w 2014 roku znalazł ogłoszenie osoby oferującej sprzedaż tabaki w cenie 30 złotych za 1 kilogram. Oferta ta okazała się dla niego atrakcyjna, wobec czego zadzwonił pod numer wskazany w ogłoszeniu. Po telefonicznym ustaleniu miejsca i czasu transakcji świadek po kilku dniach przyjechał do G. (...). Wtedy zadzwonił pod numer podany w ogłoszeniu. Telefon odebrał ten sam mężczyzna, z którym rozmawiał wcześniej. Rozmówca polecił świadkowi, by przyjechał na Rynek wG. (...). Gdy po około 15 minutach dotarł na miejsce, podszedł do niego szczupły mężczyzna o wzroście około 170 cm. Mężczyzna ten powiedział, że muszą podjechać do lasu, w którym przeprowadzą transakcję. Po dotarciu na wskazane miejsce jadący ze świadkiem mężczyzna wykonał połączenie telefoniczne, mówiąc: „Y. podjedź”. Po kilku minutach podjechał samochód terenowy marki M. koloru czarnego o początkowych numerach rejestracyjnych (...). Z samochodu wysiadł mężczyzna, który przywitał się i przekazał świadkowi tytoń. Podczas okazania wizerunków osób na tablicy poglądowej, świadek wskazał, że osobą, która przywiózł tytoń był mężczyzna oznaczony numerem 3, tj. D. R. (1) (k. 8-8v). Przy czym świadek zaznaczył, iż w trakcie spotkania mężczyzna oznaczony numerem 3 na tablicy był grubszy. Dalej świadek zeznał, że po około miesiącu ponownie chciał kupić tytoń. W tym celu zadzwonił pod numer z ogłoszenia i umówił się na transakcję, której przebieg wygląd bardzo podobnie do poprzedniej. Po podjechaniu do lasu i wykonaniu telefonu podjechał mężczyzna o pseudonimie (...) i przekazał mu tytoń. Następnie, podczas tego samego spotkania, (...) zaproponował mu, aby następnym razem, gdy będzie jechał do G. (...)przewiózł mu reklamówkę z zawartością z W. do K.. Za przewiezienie zaproponował 1.000 złotych. Świadek zgodził się na wykonania usługi. Po upływie około tygodnia zadzwonił do niego mężczyzna, przedstawiając się jako (...) i zapytał, kiedy świadek przyjedzie i czy przewiezie mu reklamówkę. A. S. (1) nie był w stanie podać konkretnego terminu przyjazdu. W późniejszym czasie oskarżony kilkukrotnie kontaktował się jeszcze ze świadkiem, dzwonić i pisząc smsy, na co świadek odpowiadał, że gdy będzie chciał kupić tytoń, to się z nim skontaktuje. Po upływie około tygodnia od telefonów ze strony oskarżonego, świadek zadzwonił pod numerem telefonu z ogłoszenia i umówił się na spotkanie. Podczas rozmowy świadek A. S. (1) uzgodnił z oskarżonym skąd i dokąd ma przewieźć reklamówkę. Oskarżony wyjaśnił mu, że reklamówka znajduje się w W. za jednym z przystanków autobusowych. Znajdują się w niej tabletki. Miejscem dostarczenia paczki miała być stacja paliw (...) w K.. Świadek zeznał, że po wzięciu reklamówki i przywiezieniu jej w umówione miejsce podjechał do niego samochód marki K., z którego wysiadło dwóch mężczyzn. Byli to policjanci z KPP w G. (...). Wyżej wymienieni polecili świadkowi, by wysiadł z samochód. W wyniku przeszukania ujawnili przewożoną reklamówkę. W środku znajdowały się dwa zawiniątka foliowe. W jednym była marihuana, zaś w drugim amfetamina. Pu znalezieniu narkotyków świadek został zatrzymany i przewieziony na komendę Policji. Następnego dnia złożył zeznania, w których wskazał, iż mężczyzna o pseudonimie (...) zlecił mu przewiezienie reklamówki, przy czym świadek nie był w stanie wyjaśnić, dlaczego nie zostało to zapisane w protokole. Świadek zaznaczył również, że podczas przesłuchania okazano mu na laptopie zdjęcie mężczyzny, który zlecił mu transport reklamówki i którego znał jako (...). Świadek zwrócił jednak uwagę, iż zdjęcie z laptopa było bardziej aktualne, gdyż oskarżony wyglądał tak jak podczas spotkań, a zatem był grubszy. W zeznaniach złożonych przed sądem świadek potwierdził, iż wykonywał przewóz reklamówki z zawartością z W. do stacji paliw (...) we F. zlecony przez mężczyznę o pseudonimie (...). W trakcie wykonywania usługi został zatrzymany przez policję. Podczas przesłuchania okazano mu w laptopie zdjęcie oskarżonego, którego rozpoznał jako mężczyznę zlecającego przewóz. Świadek ten zeznał, że mówił policjantom, że paczkę ma od (...). Nie wiedział jednak dlaczego nie zostało to zapisane w protokole. Dalej zeznał, że podczas okazania zdjęcia na laptopie wskazał chudą osobę, nie był w stanie sobie przypomnieć, czy jest to oskarżony. Nie był sobie w stanie przypomnieć również, czy w toku postępowania przygotowawczego okazywano mu tablicę poglądową z wizerunkiem oskarżonego. Wskazał, że gdy widział (...), to było ciemno. Nie był w stanie go rozpoznać na sali rozpraw. Dalej zeznał, że na laptopie rozpoznał chudszego mężczyznę, twierdząc, że to (...). Policjant zaś mówił mu, że jest to brat (...). Dokonując oceny zeznań świadka A. S. (1) sąd zwrócił uwagę, iż zeznania złożone w toku postępowania przygotowawczego oraz przed sądem są w pewnych fragmentach rozbieżne. Dla sądu wiarygodne okazały się zeznania z postępowania przygotowawczego. W ocenie sądu zmiana depozycji świadka przed sądem wynikała z tego, że świadek próbował wycofać się z wcześniej przedstawionej wersji wydarzeń, być może z obawy przed oskarżonym. Z tego względu sąd uznał pierwsze zeznania złożone przez świadka co do zasady za wiarygodne. Jedynie w niewielkim zakresie, w którym nie miały one większego znaczenia dla kwestii odpowiedzialności oskarżonego, sąd odmówił tym zeznaniom wiarygodności. Dając wiarę tym zeznaniom, sąd przede wszystkim zwrócił uwagę, iż zeznania te w zasadniczych kwestiach korespondowały z wyjaśnieniami A. S. (1) złożonymi w sprawie II K 21/15 tutejszego sądu, w której świadek występował jako oskarżony. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, na jakże istotne wyjaśnienia A. S. (1) złożone następnego dnia po zatrzymaniu, tj. podczas przesłuchania w dniu 28 października 2014 roku. Świadek już wówczas mówił o „grubym” i „chudym” mężczyźnie, od których kupował tytoń (k. 14). Dalej wyjaśnił, iż po kilku transakcjach sprzedaży tytoniu „grubszy” mężczyzna zaproponował mu przewiezienie narkotyków z W. do K., skąd mieli je odebrać dwaj mężczyźni. W wyjaśnieniach tych świadek mówił, że mężczyźni ci mieli przyjechać czarnym M. (...) (należącym do oskarżonego). Mężczyzna, który miał odebrać narkotyki dzwonił z numeru(...) W kolejnych wyjaśnieniach złożonych jeszcze tego samego dnia A. S. (1) ponownie wspominał o „grubym” mężczyźnie „od M.”, który zlecił mu przewiezienie narkotyków (k. 18). W wyjaśnieniach tych A. S. (1) mówił, że po narkotyki miał podjechać (...) mężczyzna M. (...) na numerach rejestracyjnych zaczynających się od (...). Nie potrafił potwierdzić danych personalnych wymienionego, jednak wyjaśnił, iż drugi z mężczyzn, który uczestniczył w transakcjach sprzedaży tytoniu na imię miał P.. W kolejnych wyjaśnieniach z 17 lutego 2015 roku świadek potwierdził wcześniejsze wyjaśnienia (k. 26). W wyjaśnieniach złożonych na rozprawie w dniu 6 lipca 2015 roku w sprawie II K 21/15 świadek wyjaśniał , iż został w to „wrobiony” przez mężczyznę o pseudonimie (...). Opisując tego mężczyznę, świadek wskazał, iż był to „gruby” mężczyzna, który jeździ czarnym m.. Z wyjaśnień tych wynikało, że po tym opisie policjanci od razu zorientowali się o kogo chodzi, dlatego okazali mu na laptopie zdjęcie oskarżonego. W wyjaśnieniach tych świadek również wskazał, że do lasu podjechał z P. – tym (...)”, a następnie, po wykonaniu przez niego telefonu, do lasu podjechał (...). Twierdził, iż jak mówił o (...)” to policjanci od razu zorientowali się o kim mowa. Zdaniem sądu analiza wszystkich wyjaśnień złożonych w toku postępowania prowadzonego w sprawie II K 28/15, a następnie zeznań złożonych w przedmiotowej sprawie prowadzi do wniosku, iż oskarżony zlecił A. S. (1) przewiezienie narkotyków z W. do F.. Świadek na przestrzeni obu tych postępowań konsekwentnie twierdził (z wyjątkiem ostatnich zeznań), że przewiezienie narkotyków zlecił mu (...) mężczyzna odpowiadający rysopisowi oskarżonego, którego świadek zresztą rozpoznał podczas okazania jako D. R. (1) (k. 8-8v). Dalej zwrócić należy uwagę, iż A. S. (1) konsekwentnie twierdził, iż (...)” mężczyźnie towarzyszył (...)” o imieniu P.. Takie imię nosi brat oskarżonego. Świadek twierdził również, że mężczyzna, który zlecił przewiezienie narkotyków jeździł czarnym M. (...) i posługiwał się numerem (...). Oskarżony wprost przyznał, że miał samochód marki M. (...) koloru czarnego. Z przedłożonych bilingów wynikało, iż z numeru tego w okresie od 22 października 2014 roku do 28 października 2014 roku były wykonywane połączenia na numer A. S. (1) (k. 35, 40). Sąd uznał zeznania (wyjaśnienia) A. S. (1) w wyżej wymienionych fragmentach, mających niezwykle istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, za wiarygodne, bowiem były one spójne i logiczne, a przede wszystkim konsekwentne. Ponadto korespondowały z dowodem w postaci bilingów rozmów numeru (...)którego autentyczność nie stanowiła przedmiotu sporu. Poza tym zeznania te częściowo odpowiadały odczytanym zeznaniom świadka P. L. (2), który zeznając w sprawie II K 21/15, zaprzeczył, aby A. S. (1) mówił podczas zeznania o (...) oraz aby podczas przesłuchania okazywano mu jakiekolwiek zdjęcie. Zwrócił jednak uwagę, iż zna kilka osób o takim pseudonimie, a najpopularniejszą z nich jest D. R. (1) (k. 28). W świetle tych zeznań sąd nie miała wątpliwości, iż A. S. (1) od samego początku mówił o D. R. (1), który - jak zeznał P. L. (2) - znany jest Policji jako (...). Jednocześnie mając na uwadze treść zeznań P. L. (2), który twierdził, iż świadek nie używał pseudonimu (...) oraz również odczytanych zeznań S. D. (2), który także zaprzeczył, aby podczas przesłuchania okazywano świadkowie zdjęcie oskarżonego (k. 29), sąd w tym zakresie odmówił wiarygodności zeznaniom A. S. (1). Sąd nie znalazł żadnych powodów, dla których funkcjonariusze mieliby okazywać A. S. (1) wizerunek D. R. (1), a następnie nie zaprotokołować tej czynności. Trudno też znaleźć logiczne wytłumaczenie, dlaczego funkcjonariusze nie zapisaliby w protokole pseudonimu, którym świadek posługiwał się podczas zeznania. Stąd sąd uznał zeznania P. L. (3) i S. D. (2) za wiarygodne, zaś zeznaniom A. S. (1) w tym zakresie odmówił wiary. Sąd nie dał również wiary zeznaniom wyżej wymienionego w tej części, w której twierdził, że nie wiedział jaki towar przewozi, bowiem już w pierwszych wyjaśnieniach z 28 października 2014 roku świadek mówił, że przewoził narkotyki, a dodatkowo otrzymał trochę narkotyków na „spróbowanie” (k. 14). Należy zwrócić jednak uwagę, iż zeznania A. S. (1) w zakresie, w którym okazały się dla sądu niewiarygodne, pozostawały bez znaczenia dla kwestii odpowiedzialności oskarżonego, którego sprawstwo i winę potwierdziły zeznania w pozostałym zakresie i które były dla sądu w pełni wiarygodne. Co znamienne, A. S. (1) nie znał bliżej oskarżonego. Nie ujawniono w związku z tym żadnych powodów, dla których miałby go obciążać. Znał tylko jego pseudonim. Wiedział jakim pojazdem się wówczas poruszał. Wiedział też, iż oskarżony był osobą z dużą tuszą. Przedstawione przez niego okoliczności pozwoliły organom ścigania na stosunkowo proste wytypowanie osoby odpowiadającej przedstawionemu opisowi. Świadek A. S. (1) rozpoznał tę osobę podczas okazania.

W przedmiotowej sprawie sąd odczytał również zeznania świadków: K. A., A. F., K. Ż., J. S. i G. B.. Zeznania tych osób nie wniosły nic istotnego do sprawy, jednak sąd nie miał podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności.

Sąd dał wiarę pozostałym nieosobowym źródłom dowodowym w postaci aktu oskarżenia wyroku I instancji z uzasadnieniem oraz wyroku II instancji z uzasadnieniem w sprawie II K 21/15, na podstawie, których sąd ustalił, iż A. S. (1) został skazany za przestępstwa uczestnictwa w obrocie znaczną ilością narkotyków oraz posiadania narkotyków, które przewoził na zlecenie oskarżonego. Ponadto ustaleń w sprawie sąd dokonał na podstawie bilingów rozmów z numeru(...), protokołu oględzin telefonu S. (...)– (...) oraz informacji z K.. Ich autentyczność nie stanowiła przedmiotu sporu. Z tego względu sąd nie miał podstaw, aby odmówić im wiarygodności.

W świetle tak ukształtowanego materiału dowodowego wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów została wykazana. Zdaniem sądu oskarżony zlecił A. S. (1) przewiezienie w dniu 27 października 2014 roku środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 490,89 grama oraz znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 487,05 gram z W. do F.. Zlecając wykonanie powyższej usługi przewozu, uczestniczył tym samym w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. Ustaleń w zakresie sprawstwa oskarżonego sąd dokonał przede wszystkim w oparciu o zeznania A. S. (1), którego depozycje w istotnych z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego fragmentach, były niezmienne i konsekwentne. Zlecając przewiezienie wyżej wymienionych narkotyków, oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomani.

Ponadto oskarżony, będąc jedynym wspólnikiem (...) sp. z o.o. z siedzibą w Z. w okresie od 16 lipca 2016 roku do dnia 13 czerwca 2017 rok nie złożył w Sądzie Rejonowym w Toruniu VII Wydział Gospodarczy KRS sprawozdania finansowego z działalności spółki za rok 2015. Zachowaniem tym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości.

W zakresie pierwszego z zarzucanych czynów należy zwrócić uwagę, iż oskarżony, w ocenie sądu, swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z tym przepisem, czytanym w połączeniu z przepisem art. 56 ust. 1 ustawy, kto, wbrew przepisom art. 33–35 i 37, wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie, podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12 - ust. 3. Uczestniczenie w obrocie, o jakim mowa w art. 56 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej przez osobę niebędącą konsumentem w celu późniejszego ich przekazania innej osobie (także niekonsumentowi). Zgodnie z wyrokiem SA w Białymstoku z 12.2.2004 r., II AKa 389/03 (OSAB 2004, Nr 2, poz. 27) uczestnictwo w obrocie stanowi bierną formę nielegalnego obrotu. Jak trafnie zauważył Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 18 października 2012 r. (sygn. akt II Aka 163/12, LEX nr 1293437), pojęcie uczestniczenia w obrocie z art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 2005 roku odnosi się nie tylko do zachowań związanych z bezpośrednim przekazywaniem środków odurzających innej osobie, ale także do zachowań składających się na funkcjonowanie takiej osoby w obrocie, jak magazynowanie środków, udostępnianie lokalu, w którym ma dojść do wprowadzenia środków do obrotu itd. Uczestnictwem w obrocie jest więc zachowanie każdego, kto ma odegrać pewną rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych. Znamię uczestnictwa w obrocie należy interpretować szeroko, tj. w taki sposób by zakwalifikować do tego znamienia każdego, kto ma odegrać nawet niewielką rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych (wyrok SA w Katowicach z 25 maja 2006 r., II AKa 383/05, LexPolonica nr 1268459).

W okolicznościach przedmiotowej sprawy nie mogło budzić wątpliwości, że oskarżony, zlecając przewóz narkotyków, uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi (art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Przy czym ilość narkotyków, które A. S. (1) miał przewieźć z W. do F. (środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 490,89 grama oraz substancja psychotropowa w postaci amfetaminy w ilości 487,05 gram) była ilością znaczną. Jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy (post. SN z dnia 23 lutego 2017 r., IV KK 19/17, Legalis numer 1580554).

Uznając oskarżonego D. R. (1) za winnego popełnienia czynu zarzuconego w punkcie I aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 56 ust. 3 w ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, sąd na mocy art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 25 złotych. Uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości, sąd na mocy art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 25 złotych.

W przekonaniu sądu orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności - zarówno co do rodzaju, jak i wymiaru – w sposób trafny oddaje stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Zdaniem sądu taka kara w sposób właściwy uwzględnia zarówno okoliczności popełnionego przestępstwa, jak i osobowość sprawcy, będąc w odczuciu społecznym karą sprawiedliwą. Decydując się na wymierzenie kary pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze, sąd miał przede wszystkim na uwadze wyjątkowo wysoki ciężar gatunkowy pierwszego z zarzucanych oskarżonemu czynów oraz wysoki stopień społecznej szkodliwości jego działania. Ilość narkotyków, które oskarżony zlecił przewieźć A. S. (1) świadczy o wyjątkowo szerokiej skali procederu związanego z obrotem narkotykami, w który zaangażowany był oskarżony. Przestępstwa związane z handlem narkotykami to przestępstwa powszechnie potępiane społecznie, wywołujące skrajnie negatywne emocje. Oskarżony, zlecając przewóz narkotyków, niewątpliwie miał zamiar wprowadzić do obrotu znaczną ilość środka odurzającego i substancji psychotropowej, przyczyniając się tym samym do narażenia na uzależnienie od tych środków wielu osób. W ocenie sądu przebywanie oskarżonego na wolności będzie stanowić dla niego asumpt do dalszej bezkarności i nie powstrzyma przed popełnieniem kolejnych przestępstw narkotykowych. Zdaniem sądu jedynie kara izolacyjna w wymiarze 2 lat postawi dostateczną tamę dla dotychczasowego, jakże nagannego zachowania. W przekonaniu sądu jedynie kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze pozwoli zmusić oskarżonego do zmiany zachowania i poszanowania porządku prawnego. Okres odbywania kary będzie stanowił czas na krytyczną refleksję dotychczasowych poczynań. Oskarżony musi zrozumieć wagę czynu i jego niebezpieczeństwo. Okolicznością łagodzącą, która wpłynęła na wymiar orzeczonej kary, była dotychczasowa niekaralność oskarżonego. W tym miejscu należy przypomnieć, iż przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożone jest karą pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Zatem kara orzeczona w minimalnym wymiarze nie może razić surowością. Jednocześnie sąd zważył, iż kara w orzeczonym wymiarze odniesienie efekt ogólnoprewencyjny, dając społeczeństwu sygnał, iż uczestnictwo w obrocie znacznej ilości narkotyków spotkało się ze zdecydowaną i dolegliwą reakcją. Dodatkowo ukaże społeczeństwu, iż handel narkotykami nie opłaca się i jest z całą stanowczością zwalczany. Orzekając krę grzywny, sąd uwzględnił treść art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, zgodnie z którym sprawca spenalizowanego w tym przepisie czynu podlega obok kary pozbawienia wolności również karze grzywny. Dodatkowo karę sąd orzekł za drugi z popełnionych czynów. Wymierzone kary jednostkowe grzywny połączono węzłem kary łącznej w wymiarze 210 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 25 złotych (art. 85 kk i art. 86 § 1 i 3 kk). Wysokość kar jednostkowych, jak i kary łącznej grzywny (liczba stawek dziennych) zdaniem sądu również w sposób trafny oddają stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionych czynów. Jednocześnie kara w orzeczonym wymiarze w przekonaniu sądu także odniesie efekt ogólnoprewencyjny, dając społeczeństwu sygnał, iż popełnianie przestępstw jest nieopłacalne. Wysokość orzeczonej grzywny została dostosowana jednocześnie do sytuacji materialnej oraz możliwości zarobkowych oskarżonego. Godzi się w tym miejscu przypomnieć, iż oskarżony osiąga dochód w wysokości 5.000 złotych miesięcznie. Ponadto jest właścicielem domu jednorodzinnego położonego w miejscowości Z., samochodu ciężarowego marki R. (...) wraz z naczepą oraz działki o pow. 11 arów. Kara postrzegana w tym pryzmacie nie może się zatem jawić jako nadmiernie surowa.

O kosztach procesu rozstrzygnięto po myśli art. 2 ust. 1 pkt 5, art. 3 ust.1 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz art. 627 kpk, zasądzając od oskarżonego kwotę 1350 złotych tytułem opłaty i obciążając go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 105,25 złotych. Oskarżony osiąga stały dochód na poziomie ok. 5000, a zatem obciążenie go kosztami opłaty sądowej oraz wydatków postępowania jest w pełni uzasadnione.