Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2025 roku

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Wioletta Bąkiewicz-Jakubowska

Protokolant: stażysta Paulina Paczkowska

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2025 r. w Golubiu-D.

sprawy z powództwa (...) Sp.j. z siedzibą w G.

przeciwko (...) z siedzibą w R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w R. na rzecz powoda (...) Sp.j. z siedzibą w G. kwotę 6.093,21 zł (sześć tysięcy dziewięćdziesiąt trzy złote dwadzieścia jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia 17 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w R. na rzecz powoda (...) Sp.j. z siedzibą w G. kwotę 2.409,20 zł (dwa tysiące czterysta dziewięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu części kosztów procesu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

sędzia

Wioletta Bąkiewicz – Jakubowska

I C 250/24 Uzasadnienie

Powód (...) Sp. J. z siedzibą w G., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wytoczył przeciwko B. (...) z siedzibą w R. wpisanej do Rejestru Przedsiębiorstw Republiki Litewskiej pod nr (...) działającej przez B. (...) spółka europejska Oddział w Polsce, powództwo o zapłatę w postepowaniu upominawczym kwoty 6767,28 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty, ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik wskazał, iż przedmiotowe roszczenie wynika z kosztów naprawy pojazdu marki F. o numerze rej. (...) w związku ze szkodą komunikacyjną zrejestrowaną pod numerem 190- (...)-24. Sprawca szkody komunikacyjnej posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej OC u pozwanego ubezpieczyciela. Poszkodowany właściciel pojazdu – W. B. (1) otrzymał odszkodowanie, które nie pokryło całości jego roszczeń i umową cesji przeniósł przedmiotowe roszczenie na powoda,

Pozwany przejął odpowiedzialność za skutki zdarzenia i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 13795,71 zł, a szkoda jak wynika z przedstawionej przez powoda kalkulacji wynosiła 33174,26 zł. Wskutek odwołania pozwany dopłacił poszkodowanemu kwotę 12611,27 zł uiszczając w sumie 26.406,98 zł. Niniejszym pozwem dochodzona jest różnica w kwocie 6767,28 zł tytułem naprawy pojazdu, której ubezpieczyciel nie wypłacił.

Zarządzeniem z dnia 3 września 2024 roku w sprawie I Nc 358/24 została stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym (zarządzenie k. 50 akt).

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew (k. 60-65 akt) wniósł o oddalenie powództwa i zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego podał, że likwidacja szkody nastąpiła prawidłowo i pokryła koszty naprawy pojazdu w całości. Pozwany zakwestionował przyjętą przez powoda stawkę za rbg, koszty mycia pojazdu i reprezentację pozwanego w likwidacji szkody.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 26.03.2024 roku miała miejsce szkoda komunikacyjna, w której uszkodzeniu uległ należący do W. B. (2) pojazd marki F. o numerze rej. (...). Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela. Szkoda zgłoszona została i zarejestrowana pod numerem 190- (...)-24. Pozwany przyjął swoją odpowiedzialność za skutki przedmiotowego zdarzenia i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w łącznej wysokości 26.406,98 zł. Poszkodowany nie jest płatnikiem VAT.

(Dowód: kserokopia dowodu rejestracyjnego pojazdu i oświadczenie poszkodowanego k. 13-15 akt).

Pozwany ubezpieczyciel dokonał kalkulacji szkody na kwotę 13795,71 zł i początkowo dokonał wypłaty odszkodowania w tej wysokości. W wyniku sprzeciwu poszkodowanego ubezpieczyciel dokonał dopłaty kwoty 12611,27 zł.

Powód natomiast dokonał kalkulacji naprawy pojazdu poszkodowanego na kwotę 33.174,26 zł.

(Dowód: kalkulacja naprawy powoda k. 18-25 akt, faktura z rozliczeniem k. 26-28, kalkulacja naprawy pozwanego k. 29-32, decyzje o wypłacie odszkodowania k. 33-34, certyfikaty powoda k. 43-48 akt).

Na podstawie cesji z dnia 28 marca 2024 roku poszkodowany W. B. (2) dokonał sprzedaży wierzytelności na rzecz powoda - (...) Sp. J. z siedzibą w G.. W umowie cesji poszkodowany podał, że przenosi na rzecz cesjonariusza wszelkie swoje wierzytelności, w tym przyszłe z tytułu przedmiotowej szkody.

(Dowód: umowy przelewu k. 16 akt).

Pozwany w toku likwidacji szkody dokonał weryfikacji kosztorysu naprawy przedstawionej przez powoda, zredukował stawkę przyjętą przez zakład naprawczy z kwoty 285 zł za rbg do stawki 150 zł za rbg netto. Ponadto pozwany zakwestionował czynności naprawcze oraz koszt części zamiennych i czynności związane z myciem pojazdu i reprezentacji poszkodowanego w procesie likwidacji szkody.

(Dowód: zweryfikowany kosztorys k. 73-78 akt, akta szkody k. 79 akt).

Powód dokonał wezwania pozwanego do zapłaty dochodzonej części odszkodowania.

Zakres uszkodzeń pojazdu powstałych w wyniku przedmiotowego zdarzenia nie był kwestionowany na etapie postępowania likwidacyjnego ani też w toku niniejszej sprawy. Do wyliczenia wartości szkody służył zatem opis i kalkulacja naprawy dokonana przez pozwanego w aktach szkody. Z kalkulacji tej nie wynika nadto, że pojazd był wcześniej naprawiany w zakresie mogącym mieć wpływ na wysokość szkody ani też to, jakiej jakości części zamienne (uszkodzone i zakwalifikowane do wymiany), a niezbędne do wykonania naprawy w zakresie pozwalającym na przywrócenie do stanu pierwotnego, (tuż przed szkodą) były zamontowane w pojeździe w chwili zdarzenia. Na uzasadnione koszty naprawy pojazdu złożył się koszt naprawy blacharskiej i naprawa techniczna przy zastosowaniu stawek za roboczogodzinę w wymiarze odpowiadającym lokalnym warunkom rynkowym w okresie szkody w województwie (...). W omawianym okresie –w marcu 2024 roku, wysokość średniej stawki za roboczogodzinę za prace blacharsko-lakiernicze zawierała się średnio w przedziale 160 zł -350 zł netto. Oznacza to , że przyjęta przez powoda stawka wynosząca 285 zł netto za rbg mieściła się w przedziale lokalnych stawek rynkowych.

(Dowód: opinia biegłego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego K. U. 92-103 akt ).

Niezbędny i celowy tj. technicznie i technologicznie konieczny i uzasadniony koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wykonany z wykorzystaniem cen nowych (oryginalnych) części zamiennych oferowanych przez producenta pojazdu na dzień powstania szkody, przy przyjęciu powyżej ustalonej średniej stawki za 1 rbg wynosił kwotę 32.500,19 zł. Biegły przyjął, iż sporne są kwestie dotyczące mycia pojazdu w związku z naprawą. Mycie pojazdu po naprawie blacharsko-lakierniczej jest bowiem jest standardowym składnikiem tej usługi. Biegły przyjął, iż kwestię tą należy traktować indywidualnie. W sytuacji jak w przedmiotowej sprawie, gdzie naprawa dokonywana była w (...) marki F., standardem jest bezpłatne mycie pojazdu. Koszt ten naliczany jest tylko w naprawach refundowanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe, a praktyki takiej się nie spotyka w przypadku rozliczeń z klientem indywidualnym. Podobnie z myciem pojazdu przed dokonaniem naprawy, byłaby ona uzasadniona jedynie w przypadku gdy pojazd jest mocno zanieczyszczony.

(Dowód: opinia biegłego j. w.).

Wypłacona wartość odszkodowania nie była zatem wystarczająca do pokrycia kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu w związku ze szkodą. Jednocześnie naprawa pojazdu przywracała pojazd do stanu sprzed szkodą i nie powodowała wzrostu jego wartości. W postępowaniu likwidacyjnym nie wykazano, aby w pojeździe były wcześniejsze uszkodzenia powstałe przed przedmiotową szkodą. nie wykazano również wcześniejszych nieprofesjonalnych napraw wykonanych niezgodnie z technologią producenta.

(Dowód: opinia biegłego j. w.

Poszkodowany może naprawić pojazd w wybranym przez siebie zakładzie naprawczym, z użyciem części zakupionych według własnego wyboru. R. stosowane przez towarzystwa ubezpieczeniowe są zazwyczaj powszechnie dostępne. Zasadnym nie było również naliczenie kosztów za czynności niezbędne do wykonania czynności w procesie likwidacji szkody. Serwis decydując się na wariant rozliczenia szkody w formie bezgotówkowej w zastępstwie poszkodowanego przejmuje co prawda na siebie oprócz prawa do odbioru odszkodowania również część jego obowiązków np. obsługę dokumentacji, komunikację z ubezpieczycielem na etapie naprawy i po jej zakończeniu. Koszty te są jednakże wkalkulowane w działalność warsztatu i w tym przypadku powód poza zdjęciami, kosztorysem i obsługą zlecenia, nie wykonywał żadnych ponadprzeciętnych czynności. Koszty tzw. likwidacji szkody nie stanowią zasadnych kosztów naprawy pojazdu.

(Dowód: opinia biegłego jak wyżej).

Sąd dał wiarę opinii biegłego i przedłożonym dokumentom w postaci akt szkody. Opinia biegłego K. U. jest, zdaniem sądu analityczna i wynika z wiedzy oraz doświadczenia biegłego, toteż należało uznać ją za miarodajną.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości ani rzetelności ich sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron.

Dokonując ustaleń faktycznych sąd oparł się ponadto na opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej, a oceniając opinię biegłego sądowego, sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków. Opinia ta była bowiem rzetelna, jasna, logiczna oraz w sposób wyczerpujący objaśniająca budzące wątpliwości kwestie. Z umowy cesji wynika, że poszkodowany nie otrzymał odszkodowania, które pozwalałoby na przywrócenie pojazdu do stanu przed wypadkiem. Z opinii biegłego wynika natomiast jednoznacznie, że wypłacona mu kwota nie wystarczała na naprawę, a naprawa za ustaloną przez biegłego kwotę nie spowodowałaby wzrostu wartości pojazdu. Zastosowana przez powoda stawka za rbg, jak ustalił biegły, mieści się w stawkach przeciętnie stosowanych w zakładach naprawczych w omawianym okresie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne częściowo. W myśl przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 k.c.).

W niniejszej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzony został przedmiotowy samochód. W dacie zdarzenia sprawcę szkody, łączyła z pozwanym umowa ubezpieczenia OC. Przedmiotem sporu nie była zatem zasada odpowiedzialności pozwanego za przedmiotową szkodę. Osią sporu w niniejszej sprawie była jedynie wysokość dochodzonego roszczenia z tytułu odszkodowania. Jak wyżej wskazano w pozwie dochodzona była różnica pomiędzy kwotą za naprawę, na którą opiewał wystawiony przez powoda kosztorys, a kwotą wypłaconego odszkodowania.

Nie powielając ustaleń faktycznych przypomnienia wymaga, że zgodnie z ustalonym stanem faktycznym nie było możliwości doprowadzenia pojazdu do stanu przed zdarzeniem za wypłacone przez pozwanego odszkodowania. Zastosowane przez warsztat stawki za robociznę nie były zawyżone i mieściły się w średnich stawkach netto za naprawę w stosowanych w omawianym okresie na terenie woj. (...). Ustalony przez biegłego koszt naprawy to kwota 32500,19 zł.

Nie było natomiast zastrzeżeń co do zakresu prac w aspekcie technologicznym. Należało zatem uwzględnić roszczenie w części wynikającej z różnicy pomiędzy tą kwotą naprawy wyliczoną przez biegłego w wysokości 32500,19 zł a wypłaconą przez ubezpieczyciela kwotą 26406,98 zł co daje zasądzoną kwotę 6093,21 zł. W pozostałym zakresie należało powództwo oddalić.

Od zasądzonego roszczenia zostały zasądzone odsetki ustawowe od dnia 17 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty. Przypomnienia wymaga, że niespełnienie świadczenia w terminie powoduje po stronie dłużnika konsekwencje przewidziane w art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (§ 2 art. 481 k.c.).

Jednocześnie należy również podnieść, że zawarte umowy cesji przenosiły skutecznie wierzytelność poszkodowanego na powoda. Zgodnie z orzecznictwem Sadu Najwyższego, w obecnym stanie prawnym dopuszczalny jest bez ograniczeń przelew przez poszkodowanego roszczeń wobec ubezpieczyciela z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za wyrządzone w wypadkach komunikacyjnych osobom trzecim szkody w mieniu, a przede wszystkim za zniszczenie lub uszkodzenie pojazdu. Należy również zauważyć, że sam pozwany ubezpieczyciel nie kwestionował następstwa prawnego powoda.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 100 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, Powód wygrał sprawę w 90%. Poniósł koszty w łącznej kwocie 2680,90 zł tj. opłatę sądową w wysokości 400 zł i koszty zastępstwa procesowego 1800 zł ustalone w oparciu o §2 pkt 4 Rozporządzenia z dnia 22.10.2015 r w/s opłat za czynności adwokackie oraz opłatę skarbową w kwocie 17 zł i koszty opinii biegłego w kwocie 761,78 zł. Pozwany natomiast poniósł koszty wynagrodzenia pełnomocnika w analogicznej kwocie 1817 zł oraz koszty opinii biegłego w kwocie 900 zł, co daje łączną kwotę tych kosztów wynoszącą 2717 zł.

Stosownie do wyniku rozstrzygnięcia powodowi należał się zatem zwrot od pozwanego kosztów w kwocie 2409,20 zł tytułem rozliczenia tych kosztów w związku z wynikiem rozstrzygnięcia.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji.

sędzia

Wioletta Bąkiewicz-Jakubowska