Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Wioletta Bąkiewicz-Jakubowska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Aleksandra Cioch

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2024 roku w G.-D.

sprawy z powództwa (...) Banku S.A. w W.

przeciwko P. P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego P. P. na rzecz powoda (...) Banku S.A. w W. kwotę 782,37 zł (siedemset osiemdziesiąt dwa złote trzydzieści siedem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia 6 października 2022 roku do dnia zapłaty,

2.  umarza powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego P. P. na rzecz powoda (...) Banku S.A. w W. kwotę 499,29 zł (czterysta dziewięćdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

sędzia

Wioletta Bąkiewicz-Jakubowska

I C 216/23

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S. A. w W. wniósł o wydanie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu P. P. kwoty 1747,37 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik powoda podniósł, że dochodzona kwota wynika z braku spłaty pożyczki, którą pozwany zaciągnął w (...) Bank SA i zobowiązał się do spłaty zgodnie z zapisami umowy. W elektronicznym postepowaniu upominawczym w sprawie sygnatura VI Nc-e 1367549/22 Sądu Rejonowego Lublin -Zachód w Lublinie został wydany w dniu 25 października 2022 roku nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem zgłoszonym w pozwie (nakaz k. 13 v akt).

Od przedmiotowego nakazu zapłaty pozwany wniósł sprzeciw i postanowieniem z dnia 20 lipca 2023 roku stwierdzono utratę mocy przedmiotowego nakazu zapłaty i umorzenie postępowania w całości. (postanowienie k. 24 akt).

W dniu 4 października 2023 roku został nadany w urzędzie pocztowym pozew o zapłatę skierowany do tutejszego sądu (dowód nadania k. 59 akt).

Pozwany w odpowiedzi na pozew (k. 68-69 akt) wniósł o oddalenie powództwa w części tj. co do kwoty 965 zł w związku ze spełnieniem roszczenia w tej części.

Ustosunkowując się do treści odpowiedzi na pozew pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z dnia 12.12.23 r (k. 75 -76 akt) podniósł, że cofa pozew częściowo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 965 zł oraz wnosi o zasądzenie kwoty 782,37 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Strona powodowa podniosła, że pozwany spełnił roszczenie w toku procesu, toteż należy uważać go za stronę przegrywającą spór w zakresie dokonanych wpłat i zasądzić powstałe koszty procesu. Jednocześnie pełnomocnik powoda potwierdził, że pozwany uiścił część dochodzonego roszczenia w kwocie 965 zł w dniu 17 października 2022 roku.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 6 lutego 2020 roku pozwany P. P. zawarł z (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w W. Umowę o pożyczkę na zakup towarów nr (...). Na jej podstawie został uruchomiony kredyt w kwocie 6399 zł, kwota prowizji wynosiła 415,94 zł, całkowity koszt pożyczki wraz z odsetkami wynosił 1119,63 zł, (...) 11,35%, a całkowita kwota do zapłaty wynosiła 7518,63 zł.

(Dowód; umowa wraz z załącznikami k. 37-39 akt).

Udzieloną kwotę kredytu pozwany zobowiązał się spłacić wraz z należnymi odsetkami w miesięcznych ratach zgodnie z harmonogramem spłaty pożyczki w kwotach po 208,85 zł przez okres 36 miesięcy.

(Dowód; umowa pożyczki j. w., harmonogram spłat k. 43-57 akt).

Ponieważ pozwany zaprzestał spłacania pożyczki, bank po uprzednim wezwaniu pozwanego do zapłaty, wypowiedział zawartą umowę w piśmie z dnia 8 sierpnia 2022 roku.

(Dowód: wezwania do zapłaty k. 32-36, wypowiedzenie wraz z dowodem doręczenia k. 40-42 akt).

Na kwotę dochodzonego zadłużenia w wysokości 1747,37 zł składa się kwota niespłaconego kapitału w wysokości 1647,34 zł, odsetki umowne w kwocie 26,03 zł, odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 74 zł.

(Dowód: wyciąg z ksiąg banku k. 9 akt).

Pozwany po otrzymaniu wezwania do zapłaty dokonywał wpłat na poczet zadłużenia od 27 września 2022 roku, a w dniu 17 października 2022 roku dokonał wpłaty w kwocie 965 zł. W wyniku tych wpłat wysokość zadłużenia pozwanego z tytułu przedmiotowej umowy wynosi 782,37 zł. Pozew na kwotę 1747,37 zł został nadany w dniu 4 października 2023 roku (dowód nadania k. 59 akt).

Sad zważył co następuje.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie co do zasady był bezsporny. Ustaleń w sprawie sąd dokonał w oparciu o przedłożone przez stronę powodową dokumenty, a w szczególności: umowę pożyczki wraz z załącznikami oraz wezwań do zapłaty.

Powód zdaniem sądu wykazał istnienie zobowiązania pozwanego, którego pozwany nie kwestionował.

Pozwany zaciągnął u powoda pożyczkę gotówkową na zasadach określonych w umowie, a następnie jej nie spłacił, czym naruszył warunki umowy. Ustaleń w tym zakresie sąd dokonał w oparciu o dokumenty przedłożone przez stronę powodową, wymienione powyżej, których autentyczność nie budziła wątpliwości. Dlatego też sąd uznał je za wiarygodne i przyjął jako podstawę ustaleń w sprawie.

Zgodnie z brzmieniem art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 128, ze zm) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez bank stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytu – art. 78 powołanej ustawy.

Ponieważ pozwany jest konsumentem, zaś kredytodawca przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie udzielania kredytów i przy zawieraniu umów posługuje się wzorcami umownymi, dlatego zastosowanie w niniejszej sprawie mają również przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim . Art. 3 ust. 1 tej powołanej ustawy wskazuje, że przez umowę o kredyt konsumencki należy rozumieć umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi.

W okolicznościach niniejszej sprawy powód udzielił pozwanemu pożyczki na ściśle określonych warunkach, a pozwany zobowiązał się zwrócić udzieloną pożyczkę wraz z odsetkami i kosztami w miesięcznych ratach. Brak wywiązania się pozwanego z umowy upoważnił powoda do wezwana go do zapłaty zaległości w wyznaczonym terminie oraz wypowiedzenia umowy w wypadku nie uiszczenia zaległych należności.

Zgodnie z brzmieniem art. 354 § 1 Kc dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego. Jeżeli przedmiotem zobowiązania od chwili jego powstania jest suma pieniężna, spełnienie świadczenia następuje przez zapłatę sumy nominalnej - art. 358 ¹ § 1 Kc. Na zasądzone roszczenie składa się kwota niespłaconych należności w wysokości 782,37 zł.

W myśl art. 481 § 1 Kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa - art. 482 § 1 Kc.

Co do kwoty 965 zł powództwo zostało cofnięte wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, toteż podlegało umorzeniu w tym zakresie.

O kosztach rozstrzygnięto zgodnie z wynikającą z przepisu art. 100 kpc w zw. z art. 98§1 i §3 Kpc zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Poza sporem był fakt, iż w momencie wniesienia pozwu do tutejszego sądu roszczenie pozwanego wynosiło 782,37 zł wraz z odsetkami. Pozew został bowiem nadany w dniu 4 października 2023 roku, a pozwany uiścił na poczet zadłużenia już w dniu 17 października 2022 roku kwotę 965 zł. Kwota dochodzona niniejszym pozwem nie odpowiadała zatem wysokości faktycznego zadłużenia pozwanego i powinna być skorygowana na etapie wnoszenia pozwu. Należy zauważyć, że elektroniczne postępowanie upominawcze zawiera znaczące ułatwienia dla wierzyciela w dochodzeniu roszczenia o zapłatę. Powód nie dołącza bowiem dowodów na poparcie twierdzeń stanowiących podstawę powództwa, co stanowi odstępstwo od ogólnych zasad procesu cywilnego. Dopiero w postępowaniu cywilnym powód dołącza wskazane wcześniej dowody, mając na względzie skutki procesowe wynikające z ciężaru wspierania postępowania (art. 6 §2 kpc) i sankcje przewidziane a art. 207 i 217 kpc, których stosowanie wiąże się z rygorem pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów oraz konsekwencje związane z nieudowodnieniem swoich twierdzeń w postaci oddalenia powództwa. Ustawodawca nie wypowiedział wprost, jaki jest skutek procesowy i materialnoprawny dla stron procesu w związku z umorzeniem postępowania, orzeczonym w myśl art. 505 ³⁷ §1 kpc. W tej kwestii istotne poglądy co do przerwania biegu przedawnienia i zaliczeniu opłaty sądowej wypracowane zostały w orzecznictwie Po umorzeniu postępowania w epu treść pozwu powinna zostać skorygowana o faktycznie istniejące zadłużenie i przedstawienie dowodów przy ponownym jej wniesieniu.

Powód wygrał sprawę w 44,7%. Na koszty przez niego poniesione w łącznej kwocie 1117 zł złożyła się opłata sądowa 200 zł, koszty pełnomocnika ustalone w oparciu o §2 pkt3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) w kwocie 900 zł i opłata skarbowa 17 zł. Pozwany nie poniósł kosztów procesu. Z tego względu należało zasądzić od pozwanego kwotę 499,29 zł zwroty tych kosztów stosownie do wyniku rozstrzygnięcia.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.

sędzia

Wioletta Bąkiewicz-Jakubowska