Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2024 roku

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Wioletta Bąkiewicz-Jakubowska

Protokolant: stażysta Paulina Paczkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2024 roku w G.-D.

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w T.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. kwotę 1.070,18 zł (tysiąc siedemdziesiąt złotych osiemnaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia 8 listopada 2023 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 636,40 zł (sześćset trzydzieści sześć złotych czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

sędzia

Wioletta Bąkiewicz-Jakubowska

I C 21/24

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o. o. w T. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S. A. z siedzibą w W. kwoty 3482,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2023 roku do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu podano, że pozwany ubezpieczyciel nie dokonał wypłaty odszkodowania za szkodę w pełnej wysokości, zgodnie z wystawioną przez powoda fakturą. Poprzednik prawny powoda – poszkodowany L. K. otrzymał już od pozwanego część odszkodowania ale zdaniem powoda, nie zaspokoiło to w pełni roszczenia. Powód podał, że jest następcą prawnym poszkodowanego bowiem zawarł umowę cesji wierzytelności.

W przedmiotowej sprawie zarządzeniem z dnia 18 stycznia 2024 roku w sprawie I Nc 34/24 stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i zarządzono rozpoznania sprawy w postepowaniu zwykłym (k. 36 akt).

W odpowiedzi na pozew (k.41-45 akt) pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. Pozwany zakwestionował koszt naprawy pojazdu ponad wypłaconą kwotę. Podniósł, iż naprawa mogła odbyć się tańszym kosztem gdyż stawki za roboczogodzinę stosowane przez powoda w kalkulacji zostały zawyżone.

Sąd ustalił co następuje.

W dniu 2 listopada 2023 r. pojazd marki R. o numerze rej. (...) stanowiący własność L. K. został uszkodzony. Poszkodowany korzystał z ubezpieczenia Autocasco Komfort u pozwanego ubezpieczyciela. Poszkodowany zgłosili szkodę do ubezpieczyciela, który przyjął na siebie odpowiedzialność. Szkoda została zarejestrowania pod numerem (...)-01. Pozwany po dokonaniu oględzin uszkodzonego pojazdu i po wyliczeniu kosztów naprawy wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 12534,04 zł.

(dowód: polisa o OWU k. 21-25, decyzja wypłaty w aktach szkody k. 46 akt, odpis dowodu rejestracyjnego k. 13 akt).

Poszkodowany zlecił naprawienie pojazdu powodowi. Powód wykonał usługę naprawy pojazdu i wystawił fakturę, która opiewała na kwotę brutto 16016,09 zł. Wypłacone przez pozwanego odszkodowanie nie pokryło kosztów naprawy opiewających na fakturze. Do zapłaty pozostawała kwota 3482,05 zł.

(Dowód: kalkulacja naprawy powoda i faktura k. 14-33 akt).

Poszkodowany upoważnił powoda do odbioru i zaliczenia kwoty od ubezpieczyciela na poczet należności za naprawę pojazdu. Ponadto poszkodowany w związku ze zleceniem naprawienia szkody w jego pojeździe przeniósł na powoda wierzytelność dotyczącą należnego mu odszkodowania w związku ze szkodą i przeniósł wszelkie związane z nią prawa, także roszczenie o zapłatę odsetek oraz inne należności.

(Dowód: umowa przelewu i pełnomocnictwo k. 10-12 akt, odpis KRS powoda k. 26v-30 akt).

Powód wezwał ubezpieczyciela do zapłaty dochodzonej kwoty zł wraz z odsetkami. Pozwany nie zaakceptował kalkulacji naprawy dokonanej przez powoda podnosząc, iż dokonana kalkulacja powinna zostać ograniczona w części dotyczącej stawki za roboczogodziną w oparciu o średnie stawki stosowane przez autoryzowane stacje obsługi z terenu województwa i nie dokonał wypłaty odszkodowania za te pozycje. Pozwany podniósł również, że zastosowane stawki przez powoda w wysokości 300 zł netto z roboczogodzinę za prace mechaniczne i blacharskie oraz lakiernicze przyjęte w fakturze, są zawyżone gdyż przekraczają średnie stawki na rynku lokalnym dotyczące prac naprawczo-lakierniczych. Stawki te nie zostały ponadto ustalone w oparciu o postanowienia umowy OWU AutoCasco Komfort. Zgodnie z §14 ust 4 pkt 2 OWU w razie udokumentowania kosztów naprawy wyższych niż w sporządzonej przez W. wycenie, ubezpieczyciel wypłaci odszkodowanie nie większe niż do poziomu kosztów robocizny ustalonej na podstawie stawki za 1 roboczogodzinę w oparciu o średnie stawki stosowane przez autoryzowane stacje obsługi z terenu województwa względem którego dokonano taryfikacji składki, gdy w umowie zostało zniesione `procentowe pomniejszenie wartości części.

Strony na żadnym etapie likwidacji szkody nie kwestionowały ustaleń dotyczących opisu i kwalifikacji uszkodzeń pojazdu. Wyliczenia niezbędnych tj. celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu dokonał powołany przez sąd biegły z wykorzystaniem systemu A. w oparciu o dane producenta w zakresie robocizny i oryginalnych części Dokonując wyliczeń szkody przy przyjęciu stawki zastosowanej przez powoda w fakturze, wysokość szkody zgodnie z opinią biegłego stanowiłaby kwotę brutto 13604,22 zł. Wyliczając szkodę w oparciu o średnią stawkę za roboczogodzinę w wysokości 231,67 zł oraz z wykorzystaniem cen nowych oryginalnych części zamiennych oferowanych przez producenta pojazdu we wrześniu 2021 roku tj. na dzień powstania szkody.

(Dowód: opinia biegłego P. L. k. 77-93 akt).

Na żadnym etapie sprawy nie były kwestionowane ustalenia dotyczące opisu i kwalifikacji uszkodzeń. Średnie stawki za roboczogodzinę za prace mechaniczne i blacharskie na terenie województwa (...) w warsztatach w sieci (...) w omawianym okresie wynosiły 231,67 zł za roboczogodzinę. Przyjmując do wyliczeń związanych z likwidacją niniejszej szkody należało tą średnią stawkę za roboczogodzinę i niekwestionowane ustalenia w zakresie opisu i kwalifikacji uszkodzeń ustalić niezbędny koszt naprawy przedmiotowego pojazdu na kwotę brutto (...),222 zł . Naprawa w tej kwocie mogła nastąpić z wykorzystaniem cen nowych (oryginalnych) części zamiennych oferowanych i dystrybuowanych przez producenta pojazdu w listopadzie 2023 roku tj. na dzień powstania szkody.

(Dowód: opinia biegłego j. w.).

Sąd zważył co następuje.

Strona powodowa roszczenie o wypłatę odszkodowania wywodziła z przepisów k.c. i zawartej z pozwanym umowy ubezpieczenia majątkowego autocasco. Umowa ubezpieczenia autocasco w stosunku do ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zmierza do rozszerzenia ochrony ubezpieczonego przed konsekwencjami utraty, zniszczenia lub uszkodzenia pojazdu. Umowa ta ma zapewnić by ubezpieczony mógł liczyć na stosowne odszkodowanie w sytuacji, gdy bez jego winy umyślnej lub bez rażącego niedbalstwa powstanie szkoda w jego pojeździe. Dochodzący wypłaty odszkodowania z tytułu umowy AC ubezpieczony winien więc wykazać, że miał zawartą umowę ubezpieczenia z tego tytułu i że samochód został uszkodzony. Obie okoliczności są tu bezsporne. Pozwany – ubezpieczyciel dokonał wypłaty odszkodowania zgodnie z przyjętą kalkulacją. Powód w niniejszym postepowaniu wykazał, że wypłacone odszkodowanie było zaniżone, ale zdaniem sądu o kwotę niższą niż wskazana w pozwie.

Sąd rozstrzygając niniejszą sprawę miał na względzie regulację art. 6 k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (ciężar dowodu), a nadto art. 3 k.p.c. dotyczącym obowiązku przedstawienia dowodów w sprawie. W związku z dochodzeniem odszkodowania z umowy autocasco dopuszczony został dowód z opinii biegłego z dziedziny motoryzacji. Biegły ustalił wysokość stawki stosowanej na terenie województwa (...) w czasie likwidacji szkody. Opinia biegłego jest logiczna i nie została podważona przez strony.

Stwierdzenia biegłego były niekategoryczne z uwagi na brak możliwości oceny przez niego stawek w realiach wolnego rynku. Biegły we wnioskach podał wartość szkody zgodnie z danymi uzyskanymi w wywiadzie od zakładów naprawczych na terenie województwa.

W konsekwencji sąd przyjął, że dokonane przez biegłego wyliczenie wartości szkody za wiarygodne i odzwierciedlające średnią cenę rynkową za likwidację poniesionej szkody.

Przepisy art. 805§ 1 i §2 k. c. oraz art. 824 k.c. wyrażają ogólną konstrukcję umowy ubezpieczenia, która w każdorazowym przypadku jest uzupełniana o pewne szczegółowe ustalenia, zawarte w ogólnych warunkach ubezpieczenia. Ubezpieczenie autocasco ma charakter dobrowolny, a o jego warunkach decydują strony umowy, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 353 ¹ k.c. Zasada odpowiedzialności pozwanego za zaistniałą kolizję nie była przedmiotem sporu między stronami, pozwany uznał bowiem swoją odpowiedzialność za szkodę i rozliczył szkodę wypłacając odszkodowanie.

Powód nabył przedmiotowe roszczenie w wyniku cesji wierzytelności, której skuteczność nie była kwestionowana. Sąd, na podstawie opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej ustalił, że uzasadniony koszt naprawy uszkodzeń przedmiotowego samochodu powstałych w rezultacie szkody z dnia 2 listopada 2023 roku przywracający stan pojazdu sprzed zdarzenia, według cen rynkowych wynosi 13604,22 zł.

Wobec powyższego uwzględniając wcześniej wypłacone poszkodowanej odszkodowanie w wysokości 12534,04 zł należało uznać, roszczenie powoda za zasadne do kwoty 1070,18 zł i w pozostałej części roszczenie oddalić.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w myśl art. 98§1 i §3 k.p.c w zw. z art. 100 kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty procesu w wysokości 1817 zł poniesione przez powoda złożyła się opłata sądowa w kwocie 200 zł, oraz koszty pełnomocnika w wysokości 900 zł ustalone w oparciu o §2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265), opłata skarbowa 17 zł i zaliczki na biegłego w kwocie 700 zł. Pozwany poniósł koszty zastępstwa procesowego w kwocie 917 zł i koszt zaliczek na biegłego w kwocie 1000 zł, t. j. koszty w łącznej kwocie 1917 zł.

Zważywszy, że powód wygrał proces w 30,7 % należało rozliczając poniesione koszty zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 636,40 zł tytułem rozliczenia poniesionych kosztów.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.

sędzia

Wioletta Bąkiewicz-Jakubowska