Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Krzysztof Rogalewicz

Protokolant: sekretarz sądowy Agnieszka Malinowska-Sobotka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2024 roku w G.-D.

sprawy z powództwa (...) Ltd. z siedzibą w L.

przeciwko A. K.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda (...) Ltd. z siedzibą w L. na rzecz pozwanej A. K. kwotę 917,00 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

sędzia

Krzysztof Rogalewicz

Sygn. akt I C 20/24

UZASADNIENIE

Powód (...) Ltd. z siedzibą w L. wniósł przeciwko pozwanej A. K. pozew o zapłatę: kwoty 1.800 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od dnia 29 sierpnia 2023 roku do dnia zapłaty, kwoty 624 złotych tytułem prowizji naliczonej od wykorzystanego limitu kredytowego, kwoty 269,22 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 29 sierpnia 2023 roku (pozew – k. 3-8).

25 września 2023 roku referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty, ze względu na fakt, iż pozwana dnia 18 października 2023 roku skutecznie złożyła sprzeciw co do całości nakazu zapłaty, postanowieniem z dnia 2 października 2023 roku referendarz sądowy stwierdził utratę mocy nakazu zapłaty i umorzenie postępowania w całości (akta sprawy Nc-e (...) – k. 15-20).

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości ze względu na nieudowodnienie istnienia, wysokości oraz wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem, brak udowodnienia wysokości roszczenia co do wysokości jak i co do zasady, przedwczesność powództwa, stosowanie w umowie pożyczki niedozwolonych klauzul umownych, nie wiążących pozwanego ze skutkiem ex tunc, nieważność umowy na podstawie art. 58 Kc, względnie jej nieistnienie (odpowiedź na pozew – k. 63-68).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Sąd w pełni podzielił zarzuty przytoczone przez stronę pozwaną przemawiające za oddaleniem powództwa w całości. Należało zauważyć, iż zgodnie z treścią art. 129 § 2 Kpc, zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Regulacja ta nie pozostawia wątpliwości, że moc dowodową ma kserokopia dokumentu poświadczona za zgodność. Niepoświadczona podpisem strony kserokopia lub wydruk nie jest dokumentem. Mieści się ona w stosowanym w Kodeksie postępowania cywilnego pojęciu odpisu (jako odwzorowanie oryginału), jednak poświadczenie jej zgodności z takim oryginałem mieści w sobie jednocześnie oświadczenie strony o istnieniu dokumentu o treści i formie odwzorowanej kserokopią czy wydrukiem. Zwykła odbitka ksero (to jest odbitka niepotwierdzona, niestanowiąca dokumentu) nie może zastąpić dokumentu, na którego bazie powstała. Jest więc tylko środkiem uprawdopodobnienia za pomocą pisma, pozwalającym na dopuszczenie dowodu z zeznań świadków i dowodu z przesłuchania stron (a takich wniosków nie wniesiono).

Należy wskazać, że umowa pożyczki przedłożona przez powoda stanowiła wyłącznie wydruk dokumentu przez co nie można było uznać wyżej wskazanych za dowody, potwierdzające twierdzenia przedstawione przez powoda. Dodatkowo powód nie przedstawił żadnego dowodu, iż pozwana w jakikolwiek sposób zatwierdziła warunki umowy czy też regulaminu. W piśmie z dnia 20 marca 2024 roku powód podniósł, iż potwierdzeniem tożsamości klienta, a zarazem oświadczeniem woli założenia konta klienta u wierzyciela pierwotnego i zawarcie umowy kredytu stanowi przelew weryfikacyjny. Jednakże powód nie załączył dowodu takowej wpłaty przez pozwaną, tym samym w ocenie sądu nie można było uznać, iż wyraziła ona zgodę na zawarcie przedmiotowej umowy, tym samym należało zgodzić się z zarzutem podniesionym przez pozwaną, iż powód nie udowodnił istnienia, wysokości oraz wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem, brak udowodnienia wysokości roszczenia co do wysokości jak i co do zasady.

Dodatkowo należało zaznaczyć, iż powód przedłożył wyłącznie kserokopię wypowiedzenia umowy o wirtualną kartę kredytową, a nie jej uwierzytelniony odpis, a ponadto nie załączył potwierdzenia doręczenia pozwanej takowego wypowiedzenia, tym samym należało uznać, iż pozwana nie otrzymała wypowiedzenia zawartej umowy, co w ocenie sądu należy uznać jako przesłankę uznania powództwa za przedwczesne, bowiem z punktu widzenia pozwanej umowa cały czas obowiązuje strony, a A. K. nie miała świadomości, iż roszczenie stało się wymagalne.

Sąd dodatkowo zobowiązał powoda do ustosunkowania się do odpowiedzi na pozew. Powód nie przedłożył jednak żadnych dowodów, podtrzymując jedynie wcześniej przedstawione stanowisko.

Sąd uznał, iż powód nie wykazał, iż posiada legitymację do wywiedzenia niniejszego powództwa, nie udowodnił bowiem nie udowodnił roszczenia co do zasady i co do wysokości, gdyż nie przedstawił umowy pożyczki na podstawie, której dochodzi swych roszczeń. Zważywszy na powyższe oddalił powództwo w całości.

Pozwana wygrała w 100 %. Dlatego sąd biorąc pod uwagę wynik procesu, na podstawie w zw. z art. 98 § 1 i 3 Kpc oraz art. 98 § 1 ¹ Kpc, zasądził od powoda na rzecz pozwanej koszty procesu w kwocie 917 złotych. Na koszty te składają się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 złotych - § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1964), opłata skarbowa w kwocie 17 złotych.

sędzia

Krzysztof Rogalewicz